چشم بازار به تصمیمهای رئیس جمهور جدید
نخست نیوز – غلامرضا بنی اسدی – سنت‌های حسنه را بسان “صدقه جاریه” می‌دانم که باید به گفت درآورد تا بشنوند مردم و بیاموزند. و باید نوشت برای خواندن و ماندگار شدن. این درست روی دیگر سکه‌ای است که رفتار باطل و نازیبا را باید با نگفتن و ننوشتن و نپرداختن، میراند. جامعه هم از رهگذارِ مانایی سنت‌های حسنه و میرایی شیوه‌های ناصواب، راه خود را به‌سوی روزهای روشن‌تر باز می‌کند. بر همین اساس است که نه لازم که واجب می‌دانم از رفتار پسندیده دو وزیرِ دولت سیزدهم یاد کنم. آنجا امیر عبدالهیان، وزیر جدید از پیشکسوت خود چنین یاد می‌کند: “آقای دکتر ظریف حقیقتا از سرمایه‌های بزرگ در دستگاه دیپلماسی کشور هستند.” برای تبیین این گزاره هم می گوید: “من از زمانی که وارد وزارت امور خارجه شدم از ۲۵ سال پیش به دلیل بحران عراق و جلسات مختلف منطقه‌ای و بین‌المللی که بود، از الفبای چگونگی تنظیم قطعنامه‌ها و بیانیه‌های پایانی از ایشان آموختم و ایشان مثل یک برادر و یک کارشناسی که واقعا هیچ وقت سمتش و موقعیت‌های بالایی که داشت باعث نشد که نگاه کارشناسی و نقش کارشناسی خودشان را کنار بگذارند و به ما یاد دادند که می‌توان بدون هیچ اتاق و امکاناتی، یک دیپلمات موفق و کریر و حرفه‌ای بود.” او گوهرشناسی خود را هم‌چنین به رخ می‌کشد که: از ایشان خواهش کردم که دستگاه دیپلماسی را از این دانش، تجربه و توانمندی محروم نکنند. این هم یعنی بهره گیری مومنانه از سرمایه های ملی. در این نگاه امیر عبدالهیان تنها نبود بلکه جواد اوجی، وزیر نفت جدید را در کنار خود داشت که همین رویکرد را در آن وزارتخانه در پیش‌گرفته است به این سخن که “بی‌شک زنگنه زحمات زیادی را برای اعتلا و جایگاه صنعت نفت کشور متحمل شده‌اند که نهایت تشکر و قدردانی رادارم.” او برای اینکه تصریح کند این سخن یک تعارف معمولی نیست با تایید دغدغه ها و راهبردهای زنگنه گفت: “از ایشان درخواست دارم که بازهم از تجربه‌هایش به‌عنوان پیشکسوت صنعت نفت بتوانیم بهره‌مند شویم.”
دیدگاهتان را بنویسید