نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی_اینیک مثالی است برای فرزند آدم که به خودش بیاید و سعی کند در برابر همهی ناکامیها، مشکلات، مسایل و چالشهای پیش رو و قطعی که در زندگی همهی انسانها وجود دارد از خود ظرفیت و قابلیت رشد، ارتقا، تغییر و انطباق سازی نشان دهد. گاهی فراموش میکنیم که این انسان با همهی ضعفها و کاستیهایی که دارد بازهم میتواند از روح بزرگ و صلاحیت روان برای حل چالشهای پیش روی خود در زندگی برخوردار باشد بهشرط آنکه حواسش به کار خودش باشد، از تلاش و کوشش مضاعف دست برندارد، هرگز ناامید نشود و برای دیگران بدی نخواهد. فکر کنید همهی آدمهای دنیا سرشان به کار خودشان بود و از روی حسادت یا رقابتهای ناسالم سعی در تخریب دیگران و یا به یغما بردن صلاحیتهای دیگران را نداشتند چه اتفاق مبارکی بود و چه پیشرفتهای وسیعی برای همهی ما رخ میداد. این جمله واقعیت است که: «هر چه تلاش کنی دیگران را خراب کنی همانقدر وقت کم داری خودت را آباد کنی» و چه بسیار پیشرفتها و قابلیتهای خویش را بهراحتی ازدستدادهایم به خاطر اینکه بر خویشتن تمرکز نداشتهایم. پس وقت آن رسیده است که حواسمان به خودمان باشد و سرمان را از زندگی اینوآن و نعمات و کاستیهایی که آنها دارند برداریم تا بتوانیم عیبها و ضعفهای خود را شناسایی کنیم و نسبت به رفع آنها اقدام نماییم. حضرت علی علیهالسلام میفرمایند: «اى مردم، خوشا کسى که پرداختن به عیب خود او را از عیب دیگر مردم بازمیدارد و خوشا کسى که در خانهاش بماند و روزى خود بخورد و به طاعت پروردگارش مشغول باشد و بر گناهان خود بگرید. چنین کسى، هم به کار خود پرداخته و هم مردم از او آسودهاند.» برای تحقق این مهم باید قبل از هر چیز کنترل جدی و همهجانبه بر خود، رفتار، افکار، و گفتارمان داشته باشیم. همچنین در حدیث دیگری منسوب به حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام اینگونه نقلشده است که: «در تنهایی مراقب افکارت در خانواده مواظب رفتارت و در جامعه مراقب گفتارت باش». بدون شک اگر این موارد و توصیهها موردتوجه ویژهی ما قرار گیرد و در زندگی فردی و اجتماعی خویش بدان وفادار باشیم ضمن اینکه بسیاری از چالشها و مشکلات پیش رو از میان برداشته خواهد شد همگان نسبت به خودسازی و توسعهی فردی اقدام میکنند که این امر زمینهی مناسبی برای سلامت روحی در جامعه فراهم میسازد. اینکه میگویند: «آدمی را آدمیت لازم است» درواقع تفسیری اینچنین دارد که هر بندهای از بندگان خدا باید برای تحقق جایگاه والای خود در خلقت فکر و باور خود را کامل نماید و نهایت تلاش و اهتمام خویش را به کار گیرد تا نقش خود را برای خلق جهانی بهتر و زیباتر به بهترین شکل ایفا نماید. بدون شک عوامل محیطی در زندگی همهی ما نقش بسیار مهمی دارد اما نباید فراموش کنیم که بیشتر از هر چیزی و هرکسی این خود ما هستیم که میتوانیم (و باید بتوانیم) اوضاع را برای خویش بهتر کنیم و رفتار مناسبی از خودمان در جامعه به تصویر بکشیم. بهشرط اینکه دچار «خطای خود خدمتی» نشویم که همهی کامیابیها و موفقیتها را به خودمان نسبت دهیم و همهی ناکامیها و زشتیها را منسوب به دیگران و محیط پیرامون بدانیم و این جمله را مکرر با خودمان تکرار کنیم که: «همهچیز به خودت بستگی دارد»
دیدگاهتان را بنویسید