یادداشت

نوروز به رسم مهربانی!

نخست نیوز – غلامرضا بنی اسدی

نوروز را در راه داریم که به عطر بهشتی میلاد امام مهدی نیز تبرک یافته است. اصلا یک نوروز چندوجهی است به‌ویژه برای ما مشهدی‌ها. یک وجه اش را که با همه مردم ایران بل گستره جغرافیای نوروز شریکیم و آن آغاز بهار است و نوشدن سال و تراوت زمین و زمان. اینکه سنت نیکوی عیدی رفتن و صله رحم را جانی تازه ببخشیم. همان‌طور که خانه‌ها را تکانده‌ایم دل را هم از هر چه غبار است بتکانیم و نو پوش و نواندیش به سلام هم برویم که سلامت سال رهین سلامی چنین است.

دومی را هم با باورمندان امامت مشترکیم که در نیمه شعب با همه وجود به جشن برمی‌خیزند که عید میلاد قائم را نمی‌توان نشسته به شادمانی برخاست. حرف از قیام است. از قیام مصلح که همه باید صلاحیت خویش را برای ایستادن در لشکر عشق افزایش دهیم. ازجمله این صلاحیت‌ها نیز همان فهرست روشنی است که با نو شدن در نوروز آغاز می‌شود و هرچه نازیبایی است از جان و جهان می‌شوید.

سومی را هم خاص مشهد باید دید؛ بعد از دو- سه سال که به دلیل شیوع کرونا، مردم نتوانستند به زیارت حضرت رضا(ع) شرفیاب شوند، امسال می‌آیند. عاشقانه می‌آیند و بادل‌هایی که هزار راز نگفته دارد. می‌آیند با چشم‌هایی که به هر پلک زدن، نامه” التماس دعا” گفته‌ای را باز می‌کنند. می‌آیند به شوق، به عشق و می‌سزد که ما مشهدی‌ها هم به خدمت برخیزیم با هزار اشتیاق. جوری میزبانی کنیم از “میهمانانِ آقا” که خاطره‌ای بشود در دفتر زندگی‌شان. ما را بیش از این هم به مهربانی در میزبانی می‌شناسند. این بار، جوری رفتار کنیم که “مهربان‌تر” بشناسندمان. دروازه‌های شهر باز است. ما هم‌روی بازداشته باشیم و دل و دیده مهربان. جوری که طعم غزل بدهد نگاهمان. به همان شیرینی که لسان‌الغیب حافظ سرود؛

رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه، خانه توست!