قدرت بازدارندگی درون زا

نخست نیوز – دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی

بحران اوکراین و حمله روسیه عصبانی به این کشور علیرغم تمامی تلخی‌ها و نگرانی‌های حقوق بشری آموزه‌های فراوانی برای ملت‌ها و دولت‌های جهان دارد. اینکه استقلال و امنیت یک کشور در اتکا به بیگانگان محقق نمی‌شود، اینکه ماجراجویی در سیاست می‌تواند تبعات سنگینی به همراه داشته باشد، یا افشای سندی دیگر مبنی بر ادعاهای بی‌اساس غربی‌ها در حمایت از طرفداران و هم پیمانان خود همه می تواند بخشی از این آموزه ها باشد. اما برای کشور ما که از لحاظ جغرافیایی فاصله زیادی با اکراین ندارد و بارها در شرایطی قرار گرفته که در معرض تهاجم نظامی دشمن بوده است این اتفاقات می تواند نکات فراوان دیگری نیز به همراه داشته باشد. شاید بعد از جنگ تحمیلی و آغاز دوران سازندگی عده زیادی اعتقاد داشتند که دیگر جنگ به پایان رسیده و تجهیز نظامی از حیث فناوری، لجستیکی، انسانی، علمی و… هدر دادن سرمایه ملی است و می توان این بودجه ها را در زمینه‌های توسعه کشور هزینه کرد. اما فرمانده معظم کل قوا از همان ابتدا ضمن تأکید بر توسعه و پیشرفت همه‌جانبه کشور خصوصاً در حوزه‌های علمی و صنعتی بحث مهم پیشرفت نظامی را مورد تأکید داشتند. اینکه ما از قدرت بازدارندگی درون‌زا برخوردار باشیم به‌گونه‌ای که دشمنان بدانند که هرگونه تعرضی به کشور ما هزینه‌های غیرقابلی تصوری برای آن‌ها به همراه خواهد داشت سیاست راهبردی جمهوری اسلامی در این راستا بوده است. درواقع آنچه کشور را بعد از ترور حاج قاسم با کلیدواژه «انتقام سخت» بیشتر از گذشته متحد کرد نیز نشان از درک عمومی واقعیت‌های این مهم از سوی بخش قابل‌توجهی از مردم است که باخود برای بیگانگان این پیام مهم را به همراه داشت که به معنای واقعی و در عمل بر اساس قدرت نظامی بالای ایران و همچنین راهبرد اتخاذ شده در همین راستا «دوران بزن‌دررو تمام‌شده است» و هرگونه تهاجمی با شدت بیشتر پاسخ داده خواهد شد. به یادآوریم مجاهدت‌های جوانان این مرزوبوم در جنگ تحمیلی چگونه مانع تصاحب حتی یک وجب از خاک کشور توسط دشمن تا دندان مسلح گردید. اکنون علاوه بر آن روحیه مجاهدت و شهادتی که کماکان در کشور وجود دارد (که مصادیق بارزی همچون حاج قاسم، شهید حججی، شهید کاظمی و مردان آسمانی دیگر جلوه هایی از آن هستند) پیشرفت قابل توجهی نیز در فناوری‌های نظامی در کشور ایجادشده است که مجموعاً قدرت بازدارندگی درون زا و اقتدار ایران اسلامی را به همراه داشته است. با توجه به تهدیدهای امنیتی که در کشورهای همسایه از قبیل افغانستان، پاکستان، عراق و حتی ترکیه وجود دارد و همچنین روحیه جنگ افروزی مدعیان حقوق بشر در شرق و غرب بیش از هر زمان دیگری اهمیت این امر آشکار گردیده است. اکنون باید با اتفاقاتی که در عرصه جهانی در حال وقوع است بیش از هر زمان دیگری قدر و اهمیت امنیت را بدانیم و برای حفظ و توسعه آن همدل و همراه باشیم. اگر نباشد قدرت داخلی و بازدارندگی کشور با روحیه زیاده‌خواهی و طمع‌ورزی که در عرصه جهانی وجود دارد و موقعیت استراتژیک ایران چه از حیث منابع و چه ازلحاظ جغرافیایی هرلحظه طمع ورزان و زیاده خواهان کشور را با چالش زیادی مواجه خواهند نمود. همچنین باید مراقب ساده‌لوحی برخی از افرادی که اتفاقا صاحب تریبون‌هایی نیز هستند و همواره اقدامات کشور را در مسیر اقتدار و پیشرفت نظامی زیر سوال می‌برند نیز باشیم تا خللی در سد مستحکم کشور در برابر بیگانگان ایجاد نشود.