اهدا چهار هزار لیترشیر مادران مشهدی به نوزادان نارس
نخست نیوز – ﺩﻛﺘﺮ ﻫﺎﺷﻢ ﺍﻭﺭﻋﻲ – ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺷﺮﻳﻒ
اخیرا بحث توسعه انرژی هسته ای در کشور بالا گرفته و برخی مقامات اعلام کرده اند که باید سهم انرژی هسته ای در سبد انرژی الکتریکی کشور به میزان قابل توجهی افزایش یابد. اظهارنظرهایی که مطابق معمول فاقد هرگونه پشتوانه کارشناسی بوده و به دلیل فقدان شفافیت شائبه سیاسی کاری را در جامعه تقویت می کند. انرژی هسته ای یکی از راه کارهای تولید برق بوده و کشورها به میزان متفاوت از آن استفاده می کنند. در سال ۲۰۲۰ میلادی، حدود ۴٪ از انرژی الکتریکی مصرفی جهان از منابع هسته ای تامین شد و فرانسه با تامین ۷۰٪ برق مورد نیاز خود از طریق نیروگاه های هسته ای بیشترین سهم را در جهان داراست.
ازنظر اقتصادی به جز موارد خاص به هیچ وجه نمی توان ادعا کرد که تولید برق هسته ای مقرون به صرفه است بلکه طبق آمار بین‌المللی هزینه تولید هر مگاوات ساعت برق هسته‌ای سه تا چهار برابر انرژی بادی و خورشیدی است.
اخیرا رییس سازمان انرژی اتمی اعلام کرده است که مزیت نیروگاه های اتمی به ارزش افزوده آن است و تاکنون صرفه جویی شش میلیارد دلاری به همراه داشته است. مبنای نظر اعلام شده سوخت فسیلی صرفه جویی شده است. اما وی این واقعیت را نادیده می گیرد که سرمایه گذاری انجام شده برای ساخت نیروگاه اتمی بوشهر چندین برابر سایر روش های تولید برق از جمله استفاده از منابع تجدیدپذیر بوده و نکته مهم تر اینکه این سرمایه گذاری هیچ نقشی در اقتصاد ملی در راستای توسعه فناوری، تولید داخل و ایجاد اشتغال نداشته و تنها محصول برق است. چنانچه جناب رییس به این واقعیت پی می بردند که عقد قرارداد با روس ها برای خرید نیروگاه هسته ای آن هم با فناوری چند دهه قبل هنری نیست که بتوان به آن بالید. رییس سازمان با شور فراوان نوید می دهد که در قانون سال ۱۴۰۱، سرمایه گذاری خارجی به صراحت پیش بینی شده است. گویی تاکنون دلیل عدم موفقیت کشور در جذب سرمایه گذاری خارجی پیش بینی نشدن آن در بودجه بوده است! بد نیست به جناب رییس یادآوری شود که فضای اقتصادی کشور به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی‌شده که هر سال ده‌ها میلیارد سرمایه از کشور خارج‌شده و کار به‌جایی رسیده که در سه سال اخیر نرخ سرمایه گذاری صنعتی حتی از استهلاک سرمایه کمتر شده است. لذا مطالب اعلام‌شده اخیر مبنی بر مزایای اقتصادی نیروگاه اتمی بوشهر دور از واقعیت بوده و در راستای ایجاد فضای لازم برای توسعه این بخش می‌باشد. ای کاش مسوولین اطلاعات مربوط به هزینه و درآمد این پروژه را در اختیار کارشناسان قرار دهند تا امکان ارایه نتایج تحلیل کارشناسی به مردم فراهم گردد.
قطعا نمی‌توان نسخه واحدی برای انرژی هسته ای در همه کشورها پیچید چون هر کشور شرایط خاص خود را دارد. اما در ایران علیرغم چند دهه تلاش، سهم انرژی هسته ای از سبد انرژی الکتریکی کشور کمتر از 5/1% است و با توجه به اینکه بررسی جامع و بی طرفانه ای در ارتباط با سهم بهینه انرژی هسته ای در کشور انجام نشده، اعلام برنامه هایی از جمله لزوم توسعه ۱۰ هزار مگاواتی آن و یا سرمایه گذاری ۴۰ میلیارد دلاری تا سال ۱۴۲۰ قطعاَ فاقد پشتوانه کارشناسی است و بیشتر به شعار می‌ماند.
آنچه با اطمینان می توان ادعا کرد این است که کشوری که نه تنها از منابع عظیم سوخت های فسیلی بلکه از ظرفیت فوق العاده در بخش انرژی بادی و خورشیدی برخوردار است نیازی به حرکت به سوی انرژی هسته ای ندارد مگر اینکه نتایج بررسی کارشناسی جامع خلاف آن را ثابت کند. عقل و منطق حکم می کند که بجای کوبیدن بر طبل توخالی انرژی هسته ای که ما هیچ جایگاهی در آن نداشته و نداریم به داشته های خودمان بپردازیم. بجای کاشت برنج در خوزستان و تولید فولاد در اصفهان و یزد اقتصاد اقلیمی را در دستور کار خود قرار دهیم. حداقل دین ما به نسل های آینده این مرز و بوم آن است که این ذره باقیمانده از ظرفیت های کشور را قدر دانسته و بر بازنگری اساسی در مدل توسعه اقتصادی کشور با مدنظر قرار دادن اقتصاد اقلیمی همت گماریم. در این صورت با استفاده از ظرفیت های فوق العاده باد و خورشید می توان شرق کشور را به مهد انرژی تجدیدپذیر تبدیل کرد که حاصل آن نه تنها تولید برق بلکه مهمتر از آن ایجاد توازن اقتصادی منطقه ای، جلوگیری از مهاجرت منفی و در نهایت افزایش ضریب امنیتی منطقه خواهد بود. ایجاد رشد اقتصادی و توسعه همه جانبه کشور در گرو چنین اقدامات خردمندانه است.
دیدگاهتان را بنویسید