پزشکیان تغییر را به نفع ملت ایران رقم میزند
حق همان بود که اتفاق افتاد. حقیقت همان بود که مردم می خواستند. حق، انقلاب بود و حقیقت این که مردم می خواستند استبداد را بشکنند، از استعمار، دامن بشویند و به استقلال و آزادی برسند. مردم اند و صاحب اختیار. کسی نمی تواند جلوی خواسته شان را بگیرد. سدِ سکندر هم جلویش بسازند می شکند چنان که سد 2500 ساله پادشاهی شکست. چنان که سد ضریب یافته استبداد با استعمار شکست. باید هم می شکست چون مردم نمی خواستند و حق با مردم بود. نمی شود چهل و سه سال بعد ایستاد به طلبکاری و بر اساس یک توهم، پرسید چرا انقلاب کردید؟ نسل آن روز براساس حق الهی خود، به عنوان خلیفه خدا برای احیای احکام خدا برخاستند و پی خواسته هدم باطل رفتند. موفق هم شدند. این که دستاورد های این موفقیت چیست و چقدر در تراز آن انقلابِ پیروز است، یک حرف است و خود انقلاب، حرف دیگرو برای اولی و نقد و بررسی دستاورد ها باید نشست و به سخن برخاست. وقت بسیار می خواهد و زبان آمار و ارقام لازم است که زبان داران باید به گفتن همت کنند. در این کلمات محدود می توان به خود انقلاب پرداخت. اتفاق ناگزیری که باید می افتاد. این خود نشان زنده بودن یک ملت بود. اگر حادث نمی شد باید به دنبال حادثه ای می گشتیم که مردم را از پا انداخته است. آن وقت باید نسل امروز می پرسیدند چرا انقلاب نکردید؟ چرا برای احقاق حق خود برنخاستید؟ مگر استبداد را نمی دیدید و چکمه شان بر گلوی تان سنگینی نمی کرد؟ مگر تحمل آقایی استعمارگران برای تان سخت نبود؟ مگر نگاه برده وار به شما، اذیت تان نمی کرد؟ چرا اذیت می شدیم، تحمل سخت بود، سنگین بود لذا برخاستیم والا ملت برای تفریح، به خیابان نمی آمد. برای شوخی گلوله نمی خورد. برای بازی زیر تانک نمی رفت. سخت بود شرایط که به میدان آمدیم و انقلاب شد….
دیدگاهتان را بنویسید