یادداشت

یک سال بزرگتر شویم!

نخست نیوز – همین که اولین روزِ سال، نو می‌شود، در کنار حسِ نوروزی، ناخودآگاه احساس می‌کنیم، بزرگتر شده‌ایم. جاافتاده‌تر رفتار می‌کنیم و خط ها بر خشت خام خواندنی‌تر از آینه می‌شود برایمان. یک تقویمِ تازه پیش روی خود می بینیم که هر برگش قرار است با رفتار ما، تحریر شود لذا بیشتر تامل می‌کنیم در قدم‌هایی که برمی داریم، در کلماتی که از زبان برمی خیزد. حق هم همین است. باید چنین باشد به‌هرحال سالی برما می گذرد و اقتضائات خاص خود را هم دارد و ما هم به این اقتضائات خود را ملتزم می دانیم. این التزام در خود نگهداری در کرامت رفتاری در پختگی عقلانی هم خود را نشان می دهد. حتی برخی افراد به درک این نو شوندگی به عنوان ضرورت حیات هم تعالی می یابند تا خاطرات کهنه و غم‌های دیرین و غصه های فرسوده و کینه های نخ نما شده را هم دور بریزند و جایگزین‌های نو چون شادی و مهربانی و عشق به جای آن بنشانند. تجربه خوبی هم هست این نوروز و خوب است این تجربه موفق را در مناسبت های معرفتی هم بازخوانی کنیم. مثلا ما با درک روز میلاد حضرت رضا علیه السلام، یک سال رضوی دیگر را هم تجربه کردیم و شایسته است سازمان زندگی مان هم با بزرگ تر شدن در حوزه معرفتی رضوی هم سازگار شود. امام رضا را امام رآفت و گفتگو می دانیم و بایسته چنین دانستن این است که از میزان تک گویی و نگاه واحد به گفتگو و چند خوانی از ماجراها بیشتر میل کنیم. دفتر سیاه خاطرات تلخ و نامهربانی ها را ورق پاره کنیم و صفحات سفید و مهربان بنشانیم به جای آن و نشان دهیم شکرانه نعمت ولایت رضوی را به مهربانی افزون تر ادا می‌کنیم که اگرنه این باشد، کفران نعمت ولایت در کارنامه ما رقم خواهد خورد. شکر نعمت اقتضا می کند تا نعمت ها را بازتولید کنیم در زندگی خود و در تعامل با دیگران نیز هم. وقتی حضرت رضا(ع) با نقل این سخن از پیامبر رحمت(ص) ” مِنْ أَخْلاقِ الأَنْبِیاءِ التَّنَظُّفُ “.از اخلاق پیامبران، نظافت و پاکیزگى است. به ضرورت پاکیزه زیستن توجه می دهند باید بدان اهتمام داشت به ویژه در این شرایط کرونایی که توجه به شست و شوی دست ها، به عنوان ضرورتی حیاتی مطرح می‌شود. البته از نظافت جامه و طهارت ظاهری باید به پاکیزه جانی و طهارت باطنی و طهارت در همه شئون اجتماعی، فرهنگی و به ویژه اقتصادی هم رسید زیرا جامعه رضوی باید پاکترین جامعه در همه حوزه ها باشد. که اگر -خدای نکرده- فقط به دست شستن جسمی، بسنده کنیم، هیچ گاه به سلامت واقعی و سعادت نخواهیم رسید که این دو فراتر از دستِ پاک، به دلِ پاک هم نیاز دارد. جان های پاک است که جامعه پاک و کشورِ پاک و جهانِ پاک می سازد و الا اختلاسگران و آدم کشان هم دست خود را با آب و صابون می شویند. جان را باید پاک کرد. دیده را باید شست و مومنانه به سنت رضوی باید زیست. این راه بزرگ شدن و برکت یافتن است….