آغاز بازبینی آثار صحنه ای و خیابانی جشنواره تئاتر استانی بسیج
نخست نیوز – دومین مناظره تلویزیونی انتخابات ریاست جمهوری را می‌توان ضعیف‌تر از مناظرۀ نخست توصیف کرد هر چند در نیمه دوم، قابل تحمل‌تر شد.
بارها از زبان گزارشگران فوتبال شنیده‌ایم که نیمه دوم، نیمۀ مربیان است. به این معنی که نقاط ضعف و حریف را در آن 15 دقیقه به بازیکنان گوشزد می‌کنند و چنانچه در نیمه دوم، اتفاق مثبتی به سود یک تیم رخ دهد به حساب مربی گذاشته می‌شود.
در مناظره هم می‌توان بهبود نسبی را به مشاوران نسبت داد که بین دو نیمه نکاتی را متذکر و از جمله به محسن رضایی یادآور شدند اشتباه لفظی او در تلقظ «یا شاسین آذربایجان» دست‌مایه طعنه رسانه مرکز پژوهش‌های مجلس شده که رییس آن – علیرضا زاکانی- یکی از کاندیداهاست و البته توضیح دادند که تارگردان (ادمین) به جای صفحه شخصی به اشتباه در صفحه عمومی منتشر کرده است.
با این حال مشخص نیست که به آقای رضایی یادآور شدند که شعری که به نقل از یک دانشجو خواند سروده کیست: «بگو از گشنگی داریم امید می‌خوریم» یا همین که تعریضی به روحانی و امید داشته کفایت می‌کرده و نام خواننده اهمیت نداشته است؟
مهمترین نکته‌ای که درباره مناظره دوم می‌توان یادآورشد سوالات تحقیر آمیز مناظره است که مرتضی حیدری با تشریفات فراوان قرائت می‌کرد ، سوالاتی کاملا جهت‌دار. مثلا با کلی صرف وقت و قرعه کشی پرسید: چه راهکاری دارید که رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی جلسات را منظم برگزار کند؟ یا با توجه به این که چارچوب سیاست خارجی هر کشور مشخص است اولویت‌ها را اعلام کنید.
البته برخی نامزدها اسیر و مقهور این گونه پرسش‌ها نشدند. مثلا محسن رضایی درباره شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت بی‌خاصیت است و بهتر است منحل شود یا با این که ستاد کل نیروهای مسلح نامزدها را از اظهار نظر درباره خدمت سربازی منع کرده امیر حسین قاضی زادۀ هاشمی همچنان از سربازی حرفه‌ای گفت.
برخی ادعاها هم شگفتی‌آور بود. 137 میلیارد دلار ادعایی محسن رضایی یا این سخن مهرعلیزاده که 300 شرکت بخش خصوصی می‌توانند واکسن کرونا وارد کنند و 300 هزار تومان بفروشند یا راهکار سعید جلیلی که می‌توانیم 16 میلیارد دلار صادرات به پاکستان داشته باشیم!
کره جنوبی 7 میلیارد دلار پول نفت ما را نمی دهد و بلوکه کرده آن وقت می گویند 16 میلیارد دلار به پاکستان صادرات داشته باشیم. پاکستانی که نزدیک ترین روابط سیاسی را با عربستان دارد.
رقابت نامزدها برای جلب آرای کولبران و سوخت‌بران هم جالب بود و در این میان وعده‌های علیرضا زاکانی برای تحقق آرزوی سه فرزند خانوارها و زاد و ولد هم قابل توجه بود.
همتی می‌گفت اگر دست از سر مردم برداریم به زندگی‌شان می‌رسند و ما هم به اقتصاد و وقتی از او سوال شد از کدام جوانان سخن می‌گوید پاسخ داد: همان‌ها که 60 درصدشان گفته‌اند رای نمی‌دهیم و مخاطب خود را لایه‌های خاکستری و مرددها قرار داد و گفت: نجنبیم به قطار توسعه نمی‌رسیم.
اما بیان این نکته ضوری است که مناظره در باب «مفاعله» از ریشه «نظر» است و یعنی نظر در برابر نظر. نه نظر در مقابل سوال. مثل مکالمه: کلام در مقابل کلام.
مناظره دوم اما مسابقه تحقیر بود. واقعا توقع دارند وقتی از کاندیدا دربارۀ محیط زیست بپرسند او پاسخ دهند من با محیط زیست مخالفم و دستور می‌دهم جنگل‌ها را به بیابان تبدیل کنند؟!
یا وقتی درباره معلمان می‌پرسند ممکن است نامزدی بگوید نصف معلمان را باز‌خرید می‌کنم تا حقوق بقیه را افزایش دهم؟!
مناظره یعنی یک پرسش واحد از چند نفر تا امکان مقایسه نظرات با هم فراهم باشد نه سوالات مختلف به قید قرعه.
از این رو جا دارد در مناظره سوم سوالات مجری تخصصی باشد که باعث شود مردم بیشتر با توانایی ها نامزدها آشنا شوند.
دیدگاهتان را بنویسید