سخندان در آسیا 
به گزارش نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی_ آنجا که چنین می‌سراید:
«نبینی باغبان چون گل بکارد/ چه مایه غم خورد تا گل بر آرد،
به‌روز و شب بود بی‌صبر و بی‌خواب / گهى پیراید او را گه دهد آب
گهى ازبهر او خوابش رمیده / گهى خارش به دست اندر خلیده
به امید آن‌همه تیمار بیند / که تا روزى برو گل بار بیند»
باغبان زمانی که می‌خواهد باغچه‌ای را سبز و آباد کند چه بسیار زحماتی را متحمل می‌شود و رنج ها در سرما و گرما بر جان می‌خرد تا گل برآرد و شکوفایی و زیبایی را به انسان و طبیعت عرضه کند. بر این اساس هر یک از ما وظیفه‌داریم در دوران زندگی خویش سهمی در زیبا شدن دنیا و شکوفایی هر چه بیشتر استعدادهای محیطی داشته باشیم و به‌اصطلاح دِین خود را به جامعه ادا کنیم که بخش قابل‌توجهی از این مهم در فرزند آوری و تربیت شایسته و مبتنی بر آموزه‌های اخلاقی و اسلامی است. وقتی شکوفا شدن و برآمدن یک گل چنین مشقاتی برای باغبان دارد تربیت یک انسان شایسته و به ثمر رساندن آن درراه فلاح و صلاح به‌مراتب پیچیده‌تر، سخت‌تر و نیازمند صبوری و خویشتن‌داری بیشتر است. چون تربیت در ظرف زمان مشخصی به نتیجه می‌رسد پس بی‌شک صبر جز جدایی‌ناپذیر آن است. با الهام از مظاهر طبیعت درواقع فرزند صالح همچون گل زیبا و با طرواتی است که خانواده وزندگی را زیبا می‌کند و طراوت می‌بخشد همان‌گونه که پیامبر اعظم می‌فرماید: «فرزند صالح گلی ازگل‌های بهشت است». پدرها و مادرهای قدیم صبورانه و مهربانانه برای تربیت و پیشرفت ما هر آنچه در توان داشته‌اند در طَبَق اخلاق و اخلاص به‌پای فرزندانشان ریخته‌اند اکنون نوبت ماست که این‌چنین باشیم و نسلی شایسته و بایسته برای جامعه‌ی فردا تربیت کنیم. با توجه به پیچیدگی‌های محیط امروزی و سرعت غیرقابل‌مهار فناوری و نظام‌های ارتباطی این مهم با سختی بسیار بیشتر محقق می‌گردد پس قطعا به «آگاهی، صبر، عقلانیت و مهربانی» مضاعف و چندین برابری نیاز دارد. خانواده سنگ بنای جامعه است و با خانواده سالم و متعالی می‌توان به جامعه پیشرو و سالم امیدوار بود. پدرها و مادرها می‌توانند با تعمیق اندیشه‌های صحیح و انسانی از روش‌ها و تکنیک‌های متناسب با سن فرزندان استفاده و آن‌ها را در مسیر شایسته و وارسته تربیت نمایند. در این راستا نقش «صبر» به‌عنوان یک اصل در تمامی این شیوه‌ها و تعالیم تربیتی برجسته و بسیار مهم است تا آنجا که می‌توان آنرا «کلید طلایی تربیت» نامید. صبر به معنای مقاومت انسان در برابر سختی‌ها، ناامنی‌ها و ناکامی‌هاست؛ به‌نحوی‌که شکایت از آن نداشته باشد. خداوند در آیه 132 سوره مبارکه طه می‌فرماید: «خانواده‌ی خود را به نماز دستور ده؛ و بر انجام آن صبور باش؛ ما از تو روزى نمى‌خواهیم؛ ما به تو روزى مى‌دهیم؛ و عاقبت نیک در تقواست.» گاهی والدین به خاطر کم‌صبری و کم‌حوصلگی با فرزندان به‌نوعی برخورد می‌کنند که روان کودک را خدشه‌دار می‌نمایند و امور تربیتی را مختل می‌سازد. گاهی یک کلمه حرف نامناسب و یا پیام منفی باعث تحقیر شخصیت فرزند شما می‌شود. پس لازمه‌ی برقراری ارتباط سالم با فرزندان، داشتن حوصله و صبر است؛ چون نداشتن سعه‌صدر باعث می‌شود که آستانه تحمل فرزندان پایین بیاید و درنتیجه این افراد در آینده نمی‌توانند عناصر مفیدی برای جامعه باشند. فرزندان صبر والدین خود را به‌خوبی درک می‌کنند و هیچ عیبی مانند بی‌صبری نیست برای تربیت وجود ندارد. البته قاعدتاً این صبوری همواره کار آسانی نیست و در واقعیت مواردی بروز می‌کند که صبر والدین لبریز می‌شود. آنگاه‌که کودکی برای یک خواسته‌ی کوچک ساعت‌ها گریه می‌کند، یا زمانی که علیرغم آگاهی بخشی و ارایه تذکرات مکرر در جمعی رفتاری می‌کند که نباید و موارد دیگر از این جنس زمان آزمون صبر برای والدین است. باید صبوری را بشناسیم، تمرین کنیم و در طول زندگی خصوصاً در موارد تربیتی برای موفقیت و سلامت از آن بهره بگیریم.
دیدگاهتان را بنویسید