×
×
جدیدترین‌‌ها

حوالی استادیوم
مروارید گمشده‌ای به نام قدوس

  • کد نوشته: 10441
  • خرداد 20, 1400
  • نخست نیوز – در بد مخمصه‌ای گیر کردیم. چشم‌های بخیلان به شیربچه‌های این سرزمین است. کسانی که هنوز چشم به دنبال دلال موزامبیکی دارند منتظرند ایران زمین بخورد تا دوباره او را علم کنند و برگردند به دوران سیاه بی‌اعتباری فوتبال ایران در آسیا. جایی که سه گل از ژاپنی خوردیم که تا الان بی […]

    مروارید گمشده‌ای به نام قدوس

    نخست نیوز – در بد مخمصه‌ای گیر کردیم. چشم‌های بخیلان به شیربچه‌های این سرزمین است. کسانی که هنوز چشم به دنبال دلال موزامبیکی دارند منتظرند ایران زمین بخورد تا دوباره او را علم کنند و برگردند به دوران سیاه بی‌اعتباری فوتبال ایران در آسیا. جایی که سه گل از ژاپنی خوردیم که تا الان بی سابقه‌ترین نتیجه تاریخ بازی‌های ما و ژاپن بوده است. ما ناچار به زنده ماندنیم، اگر همت کنیم و ستاره‌هایمان پلاستیکی نباشند. بحرین را با خاک در خاک خودش یکسان کردیم و این بار بر خلاف قبل در جای حساس سردار آزمون و مهدی طارمی با هم مچ شدند و شد آنچه باید می‌شد. به این ترکیب یک سامان قدوس حیرت انگیز را هم اضافه کنید. سامان قدوس مروارید گمشده فوتبال ایران است که کی‌روش قدرش را در جام جهانی ندانست، که اگر می‌دانست شاید اولین صعود از مرحله گروهی را تجربه می‌کردیم. اما هیچ‌کس این چیزها را از یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تیم ملی را نمی‌بیند و اتوبوسش را ستایش می‌کند.

    *

    بازی ایران و هنگ‌کنگ و باز هم یک عملکرد افتضاح دیگر از گزارشگر قدیمی تلویزیون. حالا دیگر انتقاد از گزارش‌های فاجعه‌بار جواد خیابانی، به یکی از معدود نقاط اشتراک مردم ایران تبدیل شده است. یعنی شاید ایرانی‌ها سر پرسپولیس و استقلال، رونالدو و مسی، اصلاحات و اصولگرایی، رای دادن و ندادن، حجاب و سربازی اجباری، اقتصاد، فرهنگ، هنر و تاریخ با هم هزار جور اختلاف داشته باشند و حتی خرخره هم را بجوند، اما وقتی خیابانی یک مسابقه فوتبال را گزارش می‌کند، تمام این آدم‌ها در یک جبهه واحد جمع می‌شوند و شروع می‌کنند به انتقاد از عملکرد استاد. از این نظر او یک عنصر وحدت‌آفرین اعصاب خردکن تلقی می‌شود؛ گزارشگری که کلا در یک دنیای دیگر سیر می‌کند، هشتاد درصد جملاتش اضافی است و در هر بازی، به رکورد قبلی خودش برای مهمل‌بافی حمله می‌کند.

    *

    به لطف فضای تازه پاگرفته کلاب‌هاوس بازی ایران و بحرین را با گزارش مجید وارث دوست‌داشتنی و تصویر بی‌صدای شبکه سه ایران شنیدم و دیدم.تجربه جذابی بود. اگر توانستید بازی ایران و عراق را این شکلی تجربه کنید، قول می‌دهم به شدت از صدای روی اعصاب پیمان یوسفی و جواد خیابانی و سیانکی و اخیرا هم محمد رضا احمدی لذت‌بخش‌تر باشد. مجید وارث را هم‌نسلان من بیشتر می شناسند. صاحب اصلی برنامه ورزش و مردم در اوایل دهه شصت از جام ملت‌های 1984 سنگاپور دیگر گزارش را از او گرفتند و به استرالیا کوچاندند. تبعید ناخواسته وارث به استرالیا باعث شد قدرش بیشتر دانسته شود. انگار نبود آدم‌ها باعث می‌شود بیشتر در معرض دید بیایند. وارث هنوز با آن صدای خش‌دار و ذهن همیشه آماده یکی از بهترین گزارشگران فوتبال تاریخ تلویزیون ایران است. اگر می‌خواهید لذت یک گزارش با حضور ذهن درست با همه مشخصاتش را ببرید بازی ایران و عراق را در کلاب‌هاوس در صفحه مجید وارث از دست ندهید.

    *

    عراق را باید ببریم، راه دیگری وجود ندارد. اقای ولموتس آنقدر گند زده است که چوب خطمان پر شده. ما مرد روزهای سختیم. عراق در 8 سال جنگ این را فهمید، در بازی آخر این گروه هم بیشتر می‌فهمد. زنده باد شیربچه‌های ایران

     

    برچسب ها

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *