تیم جدید وحدت هنانوف مشخص شد؛ ایرانی و صنعتی!
دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی – نخست نیوز
این یک یادداشت مدیریتی است نه یک متن ورزشی یا سیاسی. در این مجال قصد دارم راجع به موضوع بسیار مهمی که اثرات اقتصادی و اجتماعی بسیار گسترده ای دارد و بر روح و روان عده ی زیادی از مردم خصوصاً جوانان اثر می گذارد و حتی آبروی کشور را در مجامع بین المللی به مخاطره می اندازد صحبت کنم. مقوله‌ی مدیریت در ورزش سال‌هاست پاشنه‌ی آشیل عملکرد دولت‌ها است. مدیریت در کشور ما بیمار و با چالش‌های فراوانی روبرو است که این امر در حوزه ورزش حالت اورژانسی و بحرانی دارد. برای اثبات این ادعا نیاز به‌زحمت زیادی هم نداریم. کافی است برخی مصادیق از بی‌کفایتی و ناتوانی مدیران ورزشی را باهم مرور کنیم. از پرونده ویلموتس بگیرید تا وضعیت نابسامان سرخابی‌ها تا فدراسیونی که تعلیق بین‌المللی است، میزبانی‌های ازدست‌رفته، نبود کمک‌داور ویدئویی، ضعف دیپلماسی در جریان مواردی همچون مناقشه میزبانی عربستان و ده ها پرونده مفتوح ورزشی علیه ما در مجامع جهانی و بالغ‌بر چند صد میلیارد بدهی انباشته. این موضوع در مورد وضعیت سرخابی‌ها بسیار بدتر است. یک وزیر متهم به حمایت از سرخ‌ها می‌شود و دیگری آبی‌ها و آقایان چنان در بهت هیجانات فضاهای مجازی و رسانه‌ای فرو می‌روند که گویی قدرت عمل و تصمیم از آن‌ها گرفته می‌شود. این روزها بحث انتخاب هیات مدیره و مدیرعامل پرسپولیس داغ است. به مصاحبه‌ها و اظهارنظرهای های وزیر ورزش در ارتباط با این مساله نگاه کنید. دچار لکنت می‌شود، حرف قطعی نمی‌زند، گاهی خودش را خارج از این جریان نشان می‌دهد و آن را به تصمیم هیات مدیره موکول می‌کند و یا از همه بدتر علیه سرمربی تیم سخن می‌گوید. استقلال و پرسپولیس وضعیت بسیار ناگواری دارند و یک‌جورهایی با بدهی‌هایی که دارند ورشکسته محسوب می‌شوند. آن‌قدر تصمیماتی که برای آن‌ها گرفته می‌شود نادرست است که هواداران هریک گمان می‌کنند عمداً قرار است تیم محبوبشان تضعیف شوند غافل از این‌که شاید تنها مشکل عدم توانایی مدیران در اصلاح این روند است. در سال‌های اخیر پرسپولیسی که حداقل در کسب نتایج موفق بوده و پنج دور پیاپی قهرمان لیگ برتر شده چه مدیرانی که به خود ندیده است؛ از نژاد فلاح، طاهری، گرشاسبی، عرب، سیاسی، انصاری فر، سمیعی، صدری (و نمی‌دانم همه را گفتم یا نه) بگیرید تا اعضای هیات مدیره که دائماً در حال تغییر است و 3 سرمربی در همین پنج سال! وضعیت استقلال هم بهتر از این نیست. به‌علاوه بدهی‌های کلان مربوط به پادوانی، کالدرون، برانکو و بسیاری دیگر از خارجی‌ها که علاوه بر تحمیل میلیاردها تومان پول، جریمه‌های سنگین باقیمت نجومی دلار را نیز به همراه داشته است. این روند طی دوران مختلف و در دولت‌های مختلف نیز تکرار شده است. گویی مسیر مدیریت ورزش در کشور از جریان عمومی مدیریت کشور جداست و بافرهنگ و روشی متفاوت اداره می‌شود. الان واقعاً انتخاب ترکیب هیات مدیره و مدیرعامل پرسپولیس خیلی کار سخت و پیچیده‌ای است که این‌گونه آقای وزیر را آشفته می‌کند؟ اکنون باشگاه‌هایی که توسط مجموعه‌های صنعتی اداره می‌شوند بانظم، ساختار و روند بسیار بهتری مدیریت می‌شوند تا مجموعه‌هایی که مستقیم با وزارت تخصصی در حوزه ورزش سروکار دارند. اکنون‌که دولت سیزدهم با «رویکرد جهادی» و بانام «دولت مردمی» سرکار آمده است بسیار به‌جاست این مساله را موردتوجه جدی قرار دهد تا ضمن جلوگیری از هدر رفت بیت‌المال به نشاط اجتماعی نیز کمک شایانی نماید.
دیدگاهتان را بنویسید