شهریور به‌مثابه کلاس شهادت

نخست نیوز : غلامرضا بنی اسدی -گاه باجان، گاه با جهان، گاه با آبرو و گاه با خون. سالگردها،” سالمرگ” نیستند حتی از نوع سُرخِ آن. سالیاد اند و حتی “سالزندگی” به قرائتِ سازندگی. هرسال که می‌گذرد باید ساخته‌شده‌تر از سال پیش در آغازی نو قرار بگیریم. تقویم‌ها نیز در این رهگذار یادآورانِ ساکتی هستند که گاه پر صداترین ماجراها را حکایت می‌کنند. گزارش تقویم درباره هفته نخست شهریورماه هم از این جنس است. بازخوانی واقعه‌ای پر صدا که روایت صادقانه آن می‌تواند، به تعمیق صداقت در رفتارها بینجامد. برای آنانی که دهه شصت را تجربه کرده‌اند، شهریور یک ماه خاص است در فرایند خالص شدن انقلابی‌های دیروز.

اما نسل نو، جوان است و بی‌تجربه آن روزهای تاریخی. رویدادهای آن عصر را هم به قرائت صبح امروز می‌خواند لذا باید با تبیین واقعیت‌ها، قرائت او را در مسیر حقیقت قرارداد. باید گفت که در دهه شصت، جوی درست کرده بودند که شناخت راستی از ناراستی سخت بود. فضایی که حقیقت را به قربانگاه می‌بردند و تیر و ترکش و فحش را توامان به کار می‌بردند.

ایران برای این‌که از این غبارهای وحشتناک، جامه بتکاند، برای این‌که اذهان طهارت بیابند، در یک روز رییس‌جمهور و نخست‌وزیر اش را داد تا به ستد روشنی برسد. تروریست‌ها که این روزها، در آوارگی می‌کوشند با کلمه خط ترور را پی گیرند، آدم می‌کشتند به نام خلق. خُلقِ مردم را تنگ می‌کردند به نام رهایی. آنچه به قربانگاه بردند” رجائی” مردم  و امید آنان بود.

“باهنرِ” زندگی و سازندگی که محمدجواد برای مردم می‌خواست. آنان می‌زدند که از پا بیندازند انقلاب را اما هرچه می‌زدند خود می‌افتادند و انقلاب به راه خویش ادامه می‌داد. در آخر هم‌خونی که به راه انداخته بودند خودشان را برد و دریا گونه خاک وطن را از آلودگی آنان طهارت داد. امروز هم خدا همچنان حمایتمان خواهد کرد اگر ما هم به ایمان آن دوران باشیم. صبح طلوع خواهد کرد اگر به اخلاصِ آن عصر باشیم…..