به گزارش نخست نیوز، مهرشاد عنبری
نتیجهگرایی افراطی، جایگزین تفکر بلندمدت و تربیت اصولی شده است. امروز دیگر نوع نتیجه مهم نیست، تنها سه امتیاز است که برای باشگاهها معنا دارد امتیازی که گاهی به قیمت نابودی آینده فوتبال تمام میشود.
باشگاهها به جای سرمایهگذاری بر آموزش و پرورش نسل آینده، بیشتر در پی جذب مربیانی هستند که با روشهای غیرورزشی، هیاهو و روابط پنهان، جای علم و اخلاق را گرفتهاند. چنین رویکردی نه تنها در شأن ورزش ملی نیست، بلکه ریشههای فوتبال پاک و فرهنگی را نیز تهدید میکند.
فوتبال پایه، بستر رشد فنی و فرهنگی ورزش کشور است. هرگونه انحراف از این مسیر، جز شکست، حاصلی ندارد. امروز دیپلماسی فوتبال ایران در بخش پایهها بهدلیل بیتوجهی به استانداردهای آموزشی و مدیریتی، از اعتبار لازم برخوردار نیست. اگر برنامهای همهجانبه، با نگاه علمی و جهانی، برای حمایت از استعدادهای جوان تدوین نشود، فردای فوتبال ایران مبهم و نگرانکننده خواهد بود.
آمارها نیز هشدار میدهند ،مسیر انتقال بازیکنان از ردههای پایه به تیمهای بزرگسال و سپس به تیم ملی، بهشدت کمرنگ است. مربیان بزرگسال بهندرت جرأت اعتماد به نیروهای جوان را دارند و ترجیح میدهند از بازیکنان باتجربه تر و در عین حال مسنتر استفاده کنند تا نتیجه تضمین شود. اما در این میان، تکلیف جوانانی که از رده امید خارج میشوند چیست؟ پاسخ روشنی وجود ندارد.
در تیم ملی نیز سهم بازیکنان لژیونر روزبهروز بیشتر میشود. این موضوع هرچند از یک منظر نشاندهندهی پیشرفت فردی است، اما از سوی دیگر گویای ضعف سیستم داخلی در پرورش بازیکنان باکیفیت است. نتیجه آنکه، اعتبار مربیان و بازیکنان داخلی زیر سؤال میرود و شکاف میان آنها را در افکار عمومی عمیقتر میکند.
اکنون زمان آن رسیده که بزرگان فوتبال کشور، کارشناسان خبره، و مدیران دلسوز با تشکیل کارزارهای علمی و فکری، راه عبور از این بحران را طراحی کنند. سکوت و بیتفاوتی بیش از این جایز نیست. اگر امروز برای نجات ساختار پایهها و تربیت نسل آینده تصمیم نگیرند، فردا نه در آسیا و نه در داخل، از فوتبال ایران چیزی جز نامی پرآوازه و واقعیتی تلخ باقی نخواهد ماند.
راه نجات بازار خودرو؟






دیدگاهتان را بنویسید