به گزارش نخست نیوز ،
در چنین فضایی، اختصاص بودجههای هنگفت از سوی برخی شرکتهای بزرگ صنعتی به باشگاههای ورزشی، بدون سازوکار شفاف نظارتی، نهتنها موجب توسعه عادلانه ورزشی نمیشود، بلکه با تشدید شکاف طبقاتی، بر نگرانیهای اجتماعی میافزاید. برای نمونه، شرکت فولاد مبارکه اصفهان در مجمع عمومی خود اعلام کرده که در فصل گذشته ۹۰۰ میلیارد و برای فصل جاری ۱۵۰۰ میلیارد تومان در فوتبال سرمایهگذاری کرده است. این در حالی است که وضعیت معیشتی بخش عمدهای از مردم کشور روزبهروز دشوارتر میشود و بسیاری از واحدهای تولیدی و عمرانی به دلیل نبود منابع مالی در آستانه تعطیلی قرار دارند.
در نگاه ایدهآلیستی، چنین سرمایهگذاریهایی باید زمانی صورت گیرد که حداقلی از توازن اقتصادی برای آحاد جامعه فراهم شده باشد. اما بررسی عملکرد باشگاههای لیگ برتر کشور نشان میدهد که این هزینهها نهتنها متناسب با خروجیهای فنی و اجتماعی آنها نیست، بلکه به دلیل نبود شفافیت، موجبات بیاعتمادی عمومی را نیز فراهم کرده است.
افکار عمومی، کارشناسان و صاحبنظران ورزشی بارها نسبت به ساختار ناکارآمد، قراردادهای شائبهبرانگیز بازیکنان، و نبود برنامهای مدون برای توسعه نسلهای جوان هشدار دادهاند. فوتبال ایران، با وجود سابقهای درخشان، امروز در ردههای ملی و باشگاهها در جام نخبگان آسیا جایگاه مطلوبی ندارند و حتی سرمایهگذاریهای هزار میلیاردی نیز نتوانسته این عقبماندگی را جبران کنند.
بر این اساس، ضروری است کمیتهای تخصصی و مستقل با حضور نمایندگان دستگاههای نظارتی تشکیل شود تا بهصورت جامع و عدالتمحور بر روند تخصیص و مصرف منابع مالی در باشگاههایی که از محل منابع عمومی و شرکتهای صنعتی تغذیه میشوند، نظارت کند.
این کمیته باید با ارائه گزارشهای شفاف، از حیفومیل منابع ملی جلوگیری کرده و زمینهای را برای*پاسخگویی مدیران باشگاهها*فراهم آورد. همچنین، باید چارچوبی دقیق برای انعقاد قراردادهاو بازدهی اجتماعی و فنی سرمایهگذاریها تدوین شود.
مهرشاد عنبری
راه نجات بازار خودرو؟






دیدگاهتان را بنویسید