طرح تسهیلاتی “همای ملل” وامی فوری و آسان
به گزارش نخست نیوز ،
مجید خروشی
آغاز راه با اجبار خانواده
سمیرا ابوالحسنی که به دعوت شیخزاده رییس هیات خراسان رضوی به مشهد سفرکرده است درباره آغاز حضور در رشته کاراته میگوید: کاراته را از ششسالگی و به اصرار خانواده آغاز کرد و بیش از ده سال در این رشته فعالیت داشت . خروشی در این مدت چندین مدال استانی و کشوری کسب کرد اما هر سال بنا به دلایل مختلف از عضویت در تیم ملی بازماند.
حضور در المپیک ناشنوایان
ابوالحسنی ادامه داد: امسال با دعوت به اردوی تیم ملی برای حضور در المپیک ناشنوایان، ابتدا تمایلی به شرکت نداشتم اما با اصرار خانواده، دوستان و مربیان پذیرفتم که آخرین شانس خود را در کاراته امتحان کنم و خوشبختانه با کسب مدال نقره المپیک آخرین تجربه میدانی در کاراته را برای ملت شریف ایران به ارمغان بیاوریم
وی میگوید:«با گریه به اردو رفتم و تصمیم گرفتم آخرین بار در کاراته شرکت کنم و سپس از این رشته خداحافظی کنم.»
علاقه به رشتههای دیگر
دارنده مدال نقره المپیک تأکید کرد: علاقهای به ادامه کاراته ندارد و بیشتر تمایل دارد در رشتههای فوتسال، بدمینتون و تفنگ بادی فعالیت کند. وی حتی در رقابتهای استانی تفنگ بادی توانست از ده امتیاز، نمره کامل کسب کند. بااینحال، هزینه سنگین تجهیزات این رشته (حدود ۶۰۰ میلیون تومان) مانع ادامه مسیر او شده است.
مشکلات مالی و نبود حمایت
این ورزشکار ناشنوا از نبود اسپانسر و حمایت مالی گلایه دارد و میگوید:
«اطمینان دارم در رشته تفنگ بادی میتوانم مدالهای کشوری و بینالمللی کسب کنم اما به دلیل هزینههای سنگین امکان ادامه ندارم.»
حمایت شهرداری سبزوار
به گفته ابوالحسنی شهرداری سبزوار و مهندس حسینآبادی قول دادهاند بهعنوان اسپانسر بخشی از هزینههای ورزشی وی را تقبل کنند و امکاناتی چون خوابگاه و ایابوذهاب برای حضور در مسابقات فراهم سازند.
آینده ورزشی و تحصیلی
دارنده مدال نقره المپیک ناشنوایان دارای مدرک کارشناسی کامپیوتر است و تصمیم دارد در مقطع کارشناسی ارشد رشته تربیتبدنی ادامه تحصیل دهد. او همچنین قصد دارد در آینده بهعنوان مربی فوتسال فعالیت کند.
خواستهها از مسوولان
ابوالحسنی در پایان گفت:
انتظار دارم مسوولان ورزش کشور توجه بیشتری به ورزشکاران ناشنوا داشته باشند. بیمه و حمایت مالی برای ما ضروری است. من توانستم مقام دوم جهان را کسب کنم اما همچنان دغدغههای مالی و شغلی بزرگترین مانع ادامه مسیرم هستند.
در پایان باید عنوان کرد: این گفت و گو یادآور تلاشها، اشکها و امیدهای ورزشکاری که باوجود بیمهریها توانست پرچم ایران را در المپیک ناشنوایان بالا ببرد و اکنون چشمانتظار حمایت مسوولان برای آیندهای روشنتر است.
دیدگاهتان را بنویسید