به گزارش نخست نیوز ،
بچهخواری والدین، ویژگی خاص و عجیبی است که در برخی از گونههای جانوری ازجمله ماهیها، حشرات و حتی حیوانات خانگی اهلی نیز مشاهده و مستند شده است.
بومشناس رفتاری دانشگاه علوم کشاورزی سوئد مدتهاست که درباره این پدیده رایج در بین حیوانات که از پرورش فرزند به خوردن آن روی میآورند مطالعه میکند و در سال ۲۰۲۲، تحقیقات انجامشده قبلی دراینباره را مورد بازبینی قرار داد. بوز دراینباره توضیح داد: «بهطورکلی، بچهخواری در والدین بهشدت گسترده است. این ابزاری است که در جعبهابزار بسیاری از گونهها وجود دارد؛ شاید بتوان آن را نوعی استراتژی دانست که در تولیدمثل آنها گنجاندهشده است.»
در بین ۱۵۰۰ گونه شناختهشده که به فرزندخواری مشهور هستند، این رفتار در موجودات متنوعی مثل ماهی گوبی شن، سوسکهای گوزنی و حیوانات خانگی اهلی مستند شده است.
عجیب است که رفتار فرزندخواری اغلب با والدین بودن همزیستی دارد: یعنی بسیاری از گونههایی که به خوردن فرزندانشان معروف هستند، معمولاً از آنها مراقبت میکنند. این نه تنها ترسناک، بلکه غیرمنطقی به نظر میرسد.
اگر حیوانات رفتارهایی مثل تولید مثل و تضمین بقای فرزندان را در غریزهشان دارند، چه عواملی آنها را به سمت از بین بردن همان فرزندانشان سوق میدهد؟ طبیعتاً این اتفاق متناقضی به نظر میرسد، ولی دلایل زیادی وجود دارد که چرا خوردن فرزندان میتواند برای موفقیت تولید مثل طولانیمدت برخی از گونههای جانوری مفید باشد.
حیوانات مختلف، استراتژیهای متفاوت
تولید مثل و فرزنددار شدن در حکم یک سرمایهگذاری است؛ ولی حیوانات مختلف، میزان متفاوتی از زمان، انرژی و منابع را روی بچههایشان سرمایهگذاری میکنند. در جانورانی مثل فیلها یا والها که تولید مثل کندی دارند، کمترین احتمال برای فرزندخواری وجود دارد؛ چنین حیواناتی تنها یک بچه را در یک دوره زمانی طولانی پرورش میدهند.
بوز در این باره توضیح داد: «اگر جانوری مجبور باشد که از یک فرزند مراقبت کرده و در این راستا تلاش زیادی کند، احتمال کمتری وجود دارد که در این گونه شاهد بروز بچهخواری باشیم.»
اما حیواناتی که احتمال بیشتری برای خوردن فرزندانشان دارند، آنهایی هستند که چرخههای تولید مثل سریعتری دارند. بوز ادامه داد: «گونههایی که بچههای زیادی دارند، ممکن است تمایل بیشتری به بچهخواری جزئی داشته باشند و فقط گهگداری تعدادی از فرزندانشان را بخورند؛ چون در چرخه زندگی و موفقیتشان، تولید مثل اهمیت کمتری دارد.»
منبع فرارو
هوش مصنوعی؛ آیندهای که منتظر ما نمیماند






دیدگاهتان را بنویسید