نخست نیوز: دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی_حالا که دور دور شماست و چرخ روزگار مطابق میل تان میچرخد تاخت بتازید و به روی خودتان هم نیاورید که دیگران بیشتر از شما آدماند و حق و سهمی دارند. فقط حواستان باشد حالا که خیری نمیرسانید لااقل سرتان تنها در آخور خودتان باشد و پای در کفش مردم نکنید، با آبروی آنها بازی نکنید، به زندگی اینوآن چشم نداشته باشید و سیب سرخ دست بچه یتیم را چپچپ نگاه نکنید تا بیش از این دنیای مردم و آخرت خودتان خراب نشود. خودتان خوب میدانید که عاقبت بهرام گور است و عذاب خدا ناجور.
میدانید؟ قطعاً نمیدانید در غیر این صورت اینگونه رفتار نمیکنید. نمیدانم عدهای را چه میشود تا قدرتی به دست میگیرند یا چرخ روزگار به مراد آنها میچرخد گویی خدا را فراموش میکنند و بهاصطلاح میافتند به جان مردم! آزار و اذیت کردن، از موقعیت سو استفاده کردن، تکبر و فخرفروشی، بدرفتاری و بداخلاقی کردن با مردم و یا هر چیز دیگری ازایندست که نشان از تازه به دوران رسیدن آنها دارد و آزار رسیدن به مردم. نباید فراموش کرد همهی مواهب و قدرتهای دنیایی کوتاه است و بیاعتبار و هر انسانى از آن نظر که انسان است باید داراى خلقها و خوی هاى پسندیده و بزرگوارانه باشد. پس چقدر حیف میشود آدمی بهجای اینکه آن را فرصتی برای خدمت بداند طعمهای برای لذتجویی و منفعتطلبی خود پندارد. بدین گونه خیلی زود از چشم همه میافتد و آه و نفرین برای خودش درست میکند.
شاید سخن کلیشهای به نظر برسد ولی واقعیتی است که به دلیل فراموشی انسانها باید مکرر تذکر داد و تکرار کرد. هیچ قدرت و مقامی، هیچ مال و ثروتی دوام ندارد و حتی اگر طولانیمدت هم برای آدمی بماند باید دیر یا زود گذاشت و رفت. امام رضا(ع) میفرمایند:« محبت به مردم نیمی از عقل انسان است». درواقع بخش مهمی از زندگی موفقیتآمیز و خردمندانه، برخورد صحیح با مردم است، عقل و دین ما را به رفتار محبتآمیز دعوت میکنند همچنین دعوت به همکاری و یاریرساندن به افراد نیازمند از دستورات دین و آموزههای معصومین (ع) است. هر کس نعمت خدا بیشتر نصیبش شود، نیاز مردم به او بیشتر است. پس هر کس حق آن نعمتها را طبق رضاى خدا ادا کند (و وظایفش را درباره نعمتهای موجودش انجام دهد)، نعمتهای خویش را ماندگار و پایدار ساخته است. و هر کس چنین نکند (و وظایف مالى و امکاناتى خود را انجام ندهد)، نعمتهای خداداد را در معرض نابودى و زوال قرار داده است. احسان و نیکی به مردم در حقیقت بازگشت به خویشتن است زیرا بدین گونه آدمی شخصیت خود را کامل میکند و در تحقق کمال خود میکوشد. نیکی به مردم مانع نزول بلا و موجب برطرف شدن سختیها و مشکلات میشود و از همه مهمتر محبوبیت در پیشگاه خداوند متعال را که منشا رحمتهای بیکران اوست به ارمغان میآورد.
دیدگاهتان را بنویسید