چشم بازار به تصمیم‌های رئیس جمهور جدید
نخست نیوز :غلامرضا بنی اسدی _ما اما این نسبت باطل را بر هم زدیم. ما سیادت و آقایی خود را طلب می‌کردیم. استقلال و آزادی را حق خود می‌دانستیم و می‌دانیم. از این منظر است که 13 آبان برای ما فقط یک روز تاریخی نیست که تاریخ‌سازی آن بسیار مهم‌تر از تاریخی بودن آن است. فقط یادآور نیست که سازنده نگاه و اندیشه هم هست. اندیشه ایستادگی در برابر استکبار. در برابر ظلم، در برابر تعدی و تجاوز و بدخویی و بدخواهی. به‌ویژه این روزها که دندان‌های به زهرخند گشوده شده‌شان شمردنی‌تر از همیشه است، فصل نوی استکبارستیزی ما هم به اوج می‌رسد. ترجمه پذیر هم شده است این مشرب انقلابی. آنچه امروز در غزه روی می‌دهد ادامه استکبارستیزی ماست. این‌که نماد استکبار را در چهره کریه آمریکا نشانه‌گذاری می‌کنیم هم به خاطر کارنامه‌ای است که از او در این سرزمین مانده است. از اشغالِ کشور بی‌طرف ایران در جنگ دوم جهانی که روزولت، رییس‌جمهور آمریکا میان نشینِ جمع سه نفره ای بود که چپ نشینی چون استالینِ روس داشت و صندلی راست را هم چرچیلِ انگلیسی پرکرده بود. آن عکس نحس هنوز هم چون خنجر در چشم ما فرو می‌رود. از این هم که بگذریم باز آمریکاست و کودتای 28 مرداد علیه دولتِ ملی ما.
کاری که به امتداد ادامه سلطنت شاه، فرصت استقلال را از ما گرفت. در 13 آبان 1343 در ماجرای تبعید امام به ترکیه هم سرانگشت آمریکا پیدا بود. اصلا هرچه از ظلم و جنایت اتفاق می‌افتاد، کارنامه مستکبران را سنگین‌تر می‌کرد. خون دانش آموزان 13 آبان 1357 هم بر ذمه آمریکاست هرچند انگشتی که ماشه را فشرد، داخلی بود. مهم هندسه رفتاری‌شان بود که بر اساس نقشه استکبار رقم می‌خورد. بیداد و شیطنت مدامشان علیه مردم و انقلاب باعث شد دانشجویان به غیرت برخیزند و جاسوسخانه شان را زیر پا بگیرند. به تقاص سال‌ها که پا روی حق ما داشتند. این‌گونه بود که 13 آبان 58 هم راه به تقویم یافت تا هرساله یک حقیقت را به ما یادآوری کند. حقیقتی به نام ضرورتِ هوشیاری در برابر استکبار. غفلت کنیم باز چکمه بر گلوی ما خواهند فشرد. حرام است غفلت برما لذا بیدار خواهیم ماند. هوشیاری فزون‌خواهیم کرد تا فزون‌خواهی استکبار در ایران تحقیر شود.
دیدگاهتان را بنویسید