×
×
جدیدترین‌‌ها

سند چشم انداز یا آرزوهای بزرگ

  • کد نوشته: 76784
  • شهریور 9, 1402
  • در شرایطی که برنامه‌ریزی برای ۳۰روز آینده بسیار سخت و غیرممکن به نظر می‌رسد، شاید صحبت از برنامه‌ریزی برای ۳۰سال آینده کشور امری خیالی باشد و بیشتر یک شوخی برداشت شود.

    سند چشم انداز یا آرزوهای بزرگ

    نخست نیوز : علی پاکباز خسروشاهی – ولی اتفاقا زمانی‌که با چالش‌های متعدد اقتصادی، سیاسی، امنیتی، تجاری و اجتماعی روبه‌رو هستیم، تعیین کلان‌ایده‌ها و اولویت‌های اصلی، مهم‌ترین وظیفه‌ رهبران ارشد کشور است. ما عادت‌ کرده‌ایم که به‌جای تعیین اولویت‌ها و تعیین مسیر رسیدن به آن‌ها،«مجموعه‌ای از آرزوهایمان» را تدوین کنیم. سند چشم‌انداز بیست‌‌ساله۱۴۰۴ بزرگ‌ترین و دم‌دستی‌ترین سند برای اثبات عادت ما به نوشتن آرزوها است. کافی است در شرایطی که کمتر از دو سال به سررسید این سند باقی‌مانده، نگاهی به آن بیندازیم و از اشتباهات گذشته‌ خود در تدوین سند و چشم‌انداز‌ها برای ۳۰سال آینده کشورمان درس بگیریم. در ادامه سه درس از این آ‌رزو نویسی مطرح می‌شود:

    درس اول- محدودیت‌ها

    در تعیین چشم‌اندازها پذیرفتن محدودیت‌ها نخستین درس تلخی است که از سندنویسی‌هایمان باید بگیریم. محدودیت یعنی اینکه نمی‌شود هم ظرف ۲۰سال اقتصاد رشد ۸درصدی داشته باشد و هم ابزارهای تجارت بین‌المللی بسته یا محدود باشد. یعنی اینکه نمی‌شود هم در فولاد و سیمان رشد چشم‌گیر داشته باشیم، هم در تولید انرژی حرف اول منطقه را بزنیم، هم محیط‌زیست را تخریب نکنیم و سرمایه‌گذاری خارجی نداشته باشیم. خلاصه اینکه نمی‌شود همه خوبی‌ها را همزمان آرزو کرد.

    درس دوم- کلان‌استراتژی‌ها به جای اهداف

    صحبت کردن از اهداف‌ کار ساده‌ای است. ما همگی دوست داریم انسان‌های وارسته‌ای باشیم. دوست داریم ۱۰سال دیگر تمول مالی زیادی داشته باشیم، خانواده شاد و سلامتی داشته باشیم. احتمالا دوست داریم کارآفرین بزرگی شده باشیم که فعالیت‌های عام‌المنفعه‌ زیادی هم انجام می‌دهیم. ولی آیا بیان این اهداف بدون اینکه استراتژی‌های اصلی‌مان را تعیین کرده باشیم، ما را به آنها خواهند رساند؟

    درس سوم – تعیین تعداد اندکی کلان‌ایده

    اشتباه رایج دیگر این است که لیست بلندبالا و بعضا متضادی از برنامه‌ها را مشخص می‌کنیم. فکر می‌کنیم اگر نکته‌ مثبتی از هر برنامه‌ را انتخاب کنیم، ما را در رسیدن به اهدافمان کمک خواهد کرد؛ ولی اشتباه اصلی این است که وقتی لیست برنامه‌هایمان بلندبالا شد، دیگر در زمان بروز محدودیت‌ها، انتخاب بین برنامه‌ها سخت شده و در بسیاری از اوقات تصمیم‌گیری متوقف می‌شود. بنابراین لازم است تعداد اندکی کلان‌ایده انتخاب کنیم تا بر اساس آنها در زمان بروز محدودیت‌ها بتوانیم اهداف و آرزوهایی را که در تضاد با کلان‌ایده هستند، کنار بگذاریم و تصمیم‌گیری سریع و درستی داشته باشیم.

    برچسب ها

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *