نخست نیوز : محمدباقر عطاریانی _ این محدودیت ادامه داشت تا اینکه پس از بحران کرونا ، کمکم مجالس ترحیم رونق گرفت و متاسفانه شاهد مجالس مجلل و چشموهمچشمی در این مراسم هستیم.
پیدا کردن محل دفن با هزینههای میلیونی و حتی میلیاردی ، اولین هزینه برای فرد فوتشده میباشد.
رزرو مساجد با هزینههای گزاف که متاسفانه مساجدمان هم در این مورد درجهبندیشده و برای یک تایم دوساعته مجلس ترحیم باید ۵ الی ۶ میلیون تومان پرداخت شود از دیگر هزینههاست.تهیه ملزومات پذیرایی اعم از خرما ، حلوا ، شیرینی ، میوه ، بستههای پذیرایی ، تاج گلهای طبیعی ، تراکت ، بنر ، پیدا کردن گروه تشریفات و قاری و مداح و صوت و… از دیگر این برنامههاست.البته صرف ناهار و شام میهمانان را که هزینه سنگینی دارد نباید فراموش کرد.
از اینها که بگذریم تازه به مجالس داخلی خانمها میرسیم که برای سوم و هفتم و چهلم و عید اول و سپس مجلس ترحیم در خانهها و … برنامهریزی میکنند.
در میان اینهمه برنامه به تنها نکتهای که توجه نمیشود امور خیرات و باقیاتصالحات برای فرد فوتشده میباشد و متاسفانه همه دنبال چشم و همچشمی و به قول خودشان آبروداری هستند.
بزرگی میگفت این نوع مجالس برای مردهها نیست بلکه برای زندههاست!!
البته خانوادههایی را سراغ دارم که مخارج مجالس ترحیم را صرف آزادی زندانیان ، تهیه جهیزیه نوعروسان نیازمند ، کمک به خرید لوازم و مایحتاج محرومان کردهاند که اقدامی خیرخواهانه و انسانی و خداپسندانه محسوب میشود.
وقتی پای صحبت این افراد مینشینی میگویند احساس خوبی دارند و اعتقاددارند با اینگونه هزینه کردن ، روح فرد فوتشده آرامش مییابد.
ایکاش فرهنگ خوب و درست هزینه کردن در این مجالس را از چنین افرادی بیاموزیم تا بین همگان نهادینه شود.
دیدگاهتان را بنویسید