به گزارش نخست نیوز،

مهرشاد عنبری

تراکتور با مجموعه‌ای از بازیکنان نامدار و بودجه‌ای سنگین وارد این فصل شد و کمتر کسی تصور می‌کرد که در خرم‌آباد با تیمی مواجه شود که با آرامش، تمرکز و ایمان به توانایی‌های خود، بازی را از چنگش درآورد.
خیبر اما نام و هزینه‌ها را نمی‌دید. تمرکز این تیم روی زمین بود، نه روی حواشی. جوانان خیبر با پرس مداوم، دقت در اجرا و استفاده هوشمندانه از موقعیت‌ها نشان دادند فوتبال فقط بر پایه نام‌ها و قراردادها نوشته نمی‌شود، گاهی انگیزه، انسجام و فروتنی تفاوت را رقم می‌زند.
در پایان بازی، اعتراض‌ها و حاشیه‌سازی‌های اعضای تراکتور به‌ویژه خداداد عزیزی بیش از جریان فنی مسابقه دیده شد. مردی که سال‌ها پیش با یک گل تاریخی برابر استرالیا در قلب مردم جا گرفت، او روی نیمکت تراکتور رفتاری از خود نشان داد که بیشتر به عصبانیت لحظه‌ای شبیه بود تا مدیریت یک تیم حرفه‌ای. جدل‌های بی‌پایان با داور و تماشاچیان ، فریاد و الفاظی که از یک چهره ملی انتظار نمی‌رود، جایگزین آرامش و کنترل شد.
قهرمان سابق فوتبال ایران، به جای هدایت تیمش، خود به عاملی برای افزایش تنش تبدیل شد ،رفتاری که نه تنها کمک به تیم نبود، بلکه خاطره سال‌ها محبوبیت و احترام او را زیر سؤال برد. اگر چنین رفتارها ادامه پیدا کند، چیزی از آن تصویر پرافتخار باقی نمی‌ماند جز حاشیه و عصبانیتی که هیچ ربطی به بزرگی گذشته‌اش ندارد.
خیبر مقابل حریفی قرار گرفت که به‌ظاهر همه ابزار موفقیت را داشت ،اما فوتبال، بار دیگر درس ساده و قابل احترام خود را یادآوری کرد ،نتیجه نه روی کاغذ، بلکه در زمین شکل می‌گیرد. خیبر با احترام بازی کرد، و با تکیه به جوانان زحمت کشید و پیروز شد. تراکتور با همه ستاره‌هایش نتوانست راهی برای عبور از دیوار انگیزه و تمرکز بازیکنان خیبر پیدا کند.
این مسابقه فراتر از یک پیروزی برای خیبر بود. این بازی نشان داد تیم‌هایی که با برنامه، بدون حاشیه و با اتکا به انرژی جوانان پیش می‌روند، می‌توانند مقابل هر نام بزرگی بایستند. گاهی فوتبال برای یادآوری همین حقیقت شکل گرفته است ،ارزش تیم در کار و هماهنگی درون زمین است، نه در حجم توجه و سرمایه های بیرونی.
بعد از دیدار با تراکتور ، برای خیبر، فقط سه امتیاز ثبت نشد ،اعتماد به‌نفس یک شهر ثبت شد.