نخست نیوز، روزنامه شرق نوشت: در روزهایی که فوتبال ایران در عرصه ملی شگفتی چندانی برای مخاطبانش ندارد و دستاوردی هم به جا نگذاشته، شاید پرداختن به این موضوع که چرا خبری از طراحی پیراهن جدید برای تیم ملی ایران نیست، چندان متناسب با شرایط کنونی نباشد. با وجود آن، کیست که نداند جزئیات قرار است تشکیلدهنده کلیات باشند و اگر همین حداقلها به درستی رعایت نشود، نتیجهاش یک شکست مدیریتی دیگر خواهد بود.
در داستان پیراهن تیم ملی، مدیران مختلفی که بر صندلی فدراسیون فوتبال نشستهاند، طعم شکست را چشیدهاند. حالا به غیر از محمد دادگان، بقیه کموبیش، توفیقی هم نداشتهاند. توفیق به این معنی که رئیسی در آن حد از حرفهایگری زمام امور را به دست نگرفته تا بتواند از طریق اسپانسر تهیهکننده لباس، پول خوبی نصیب ایران کند.
فدراسیون فوتبال ایران در زمره معدود فدراسیونهای رنکینگ زیر ۵۰ فیفا محسوب میشود که پولی بابت پوشیدن لباس با برندهای مختلف نمیگیرد. فاجعه این یکی وقتی بیشتر به چشم میآید که مشخص شود بخش اعظمی از درآمد فدراسیونهای فوتبال کشورهای مختلف از همین طریق حاصل میشود. فدراسیونهایی که اصول حرفهای را از بر هستند، با بستن قراردادهای حرفهای و بعضا طولانیمدت، میلیونها دلار از این طریق کسب درآمد میکنند. در ایران، ولی این مسیر کاملا وارد کانال غیرحرفهای شده و حتی دیده شده که فدراسیون برای پوشیدن لباس یک برند، به آنها پول هم پرداخت کرده است! این همان شاهکاری است که در جام جهانی روسیه رقم خورد. فدراسیون برای اینکه بتواند تیم را با لباس آدیداس به جام جهانی بفرستد، قراردادی تجاری منعقد کرد که ۳۰ درصد هزینه لباسهای مورد نیاز را بپردازد، ولی در عوض از سود فروش آن لباسها در سراسر دنیا (!) شریک شود.
منبع فرارو
دیدگاهتان را بنویسید