ظهورِ حجت خدا(عج)، حضور ما را می‌طلبد

نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_هم ما می‌دانستیم و می‌دانیم که بشارت ظهور، بیانِ یک حقیقت است و هم مخالفان به‌یقین رسیده بودند که این حقیقت، واقعیت هم پیدا خواهد کرد. دقیقا هم بر پایه همین باور بود که فرعون را در برنامه و اقدام تکرار می‌کردند. فرعون، مصر را رصد می‌کرد تا از بنی اسراییل، پسری زاده نشود. اینان هم آن روز هزار چشم به خانه امام عسکری(ع) داشتند تا وعده‌ای که می‌دانستند حق است، حقیقت نیابد. اما اگر فرعون با همه ادعای خدایی‌اش توانست بر زادن و بالیدن موسی راه ببندد.

اینان که در مسلمانی و خلافت نگفته داعیه خدایی داشتند هم می‌توانستند. اراده الهی بر میلاد امام آخرین استوار بود و بر ظهورش نیز چنین است. لذا با تولد حضرت مهدی، اذان در گوش جهان طنین می‌اندازد تا خود را برای ظهور آماده کنند. ظهوری که با حاضر شدن ما محقق می‌شود. به دیگر عبارت، امام همیشه حاضر است.

ظهور به حضور ما محقق خواهد شد. ماییم که در خویش گم‌شده‌ایم. پیدا که بشویم. به حضور که برسیم، حجت خدا را چون امامِ نماز، پیش رو خواهیم یافت. من این فصل را به زندانِ زاویرا مثال می‌زنم. قبل از حضور یوسف(ع) بیغوله غم و درد و هرچه زشتی بود. اما یوسف که آمد، اول خود زندانیان را تکان داد.  بعد به دست آنان زاویرا را جایی مناسب برای زندگی کرد. به دست خود آنان نه این‌که فرشتگان خدا را به یاری آورد. به دست خودشان نه این‌که از جای دیگر کمک بگیرد. ما به‌واقع شبیه آن گروه گرفتاریم.

چنان‌که آنان حرف یوسف را پذیرفتند و خود را با او تراز کردند ما هم باید به معیارهای مهدوی عیار بیابیم، عید ظهور فراخواهد رسید. آن روز هم دیر نیست. انگار حروف دارند کنار هم می‌نشینند تا به ابلاغ آن خبر برخیزند. چنین باد، ان شاالله