به گزارش نخست نیوز ،

دکتر ملیکا ملک‌آرا
نظریه‌پرداز و استراتژیست کسب‌و‌کار

در این محیط نوین، برندها تحت فشار فزاینده‌ای برای تطابق سریع با روندهای زودگذر و ترندهای موقتی قرار گرفته‌اند؛ پدیده‌ای که در برخی پژوهش‌ها به عنوان چالشی نوظهور در مدیریت برند مطرح شده است. در این راستا، نگارنده با انجام تحلیل‌های نظری و تجربی، نظریه‌ای تحت عنوان «وابستگی به ترند در برندسازی» ارائه داده است که به بررسی دقیق این پدیده و پیامدهای آن می‌پردازد. این نظریه بر رفتارهای واکنشی و کوتاه‌مدت برندها در مواجهه با فضای دیجیتال تأکید دارد و نقش مهمی در فهم چالش‌های استراتژیک برندسازی مدرن ایفا می‌کند.

تحلیل این نظریه نشان می‌دهد که وابستگی به ترند، عمدتاً ناشی از فشارهای بیرونی و درونی است که برندها را به اتخاذ رفتارهای کوتاه‌مدت و واکنشی سوق می‌دهد. از یک سو، الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تعاملات لحظه‌ای و محتواهای پرهیجان را بیشتر می‌پسندند؛ این امر برندها را به تولید مکرر محتوای سازگار با ترندهای روز وادار می‌کند. از سوی دیگر، رقابت فشرده در بازار دیجیتال، انگیزه‌ای برای برندها ایجاد می‌کند تا به جای تمرکز بر توسعه هویت مستحکم و منسجم، به سرعت به دنبال جذب توجه مخاطبان باشند. این دو عامل، برندها را در چرخه‌ای قرار می‌دهد که در آن ترندها به محور اصلی استراتژی بازاریابی تبدیل شده و هویت واقعی برند به حاشیه رانده می‌شود.

پیامدهای این وابستگی فراتر از سطح بازاریابی است و به ابعاد فرهنگی و اجتماعی برند نیز آسیب می‌زند. تکرار پی‌درپی ترندهای سطحی و زودگذر، موجب یکسان‌سازی محتوا و کاهش گوناگونی فرهنگی در بازنمایی برندها می‌شود. همچنین، این وضعیت می‌تواند موجب سردرگمی و کاهش اعتماد مخاطبان نسبت به برندها گردد، زیرا پیام‌های برند فاقد انسجام و اصالت به نظر می‌رسند. به عبارت دیگر، برندهایی که درگیر وابستگی به ترند هستند، ممکن است در بلندمدت مخاطبان وفادار خود را از دست داده و جایگاه بازار خود را تضعیف کنند.

برای مدیریت این چالش، چند راهکار استراتژیک پیشنهاد می‌شود:

۱. تعریف و تثبیت هویت برند: برندها باید ارزش‌ها، مأموریت و شخصیت خود را به وضوح تعریف کنند و کلیه فعالیت‌های بازاریابی را در چارچوب این هویت مستحکم هدایت نمایند تا از تأثیرگذاری بیش از حد ترندهای گذرا جلوگیری شود.

۲. انتخاب هوشمندانه ترندها: به جای پیروی بی‌چون‌وچرا، برندها باید ترندهای مرتبط و همسو با هویت خود را شناسایی و تنها به‌صورت تاکتیکی و محدود از آن‌ها بهره ببرند.

۳. تولید محتوای اصیل و معنادار: تمرکز بر روایت‌های ژرف و فرهنگی که پیوندی پایدار با مخاطب برقرار کند، از سطحی‌گرایی و پیام‌های کوتاه‌مدت جلوگیری کرده و وفاداری را تقویت می‌کند.

۴. پایش داده‌محور: استفاده از داده‌ها و تحلیل رفتار مخاطب به برندها کمک می‌کند تا تصمیمات بازاریابی خود را مبتنی بر روندهای واقعی و تحلیل‌شده اتخاذ کنند و از واکنش‌های لحظه‌ای و هیجانی اجتناب ورزند.

۵. فرهنگ‌سازی داخلی: آموزش و پرورش تیم‌های بازاریابی و مدیریت برند در جهت حفظ تمرکز بر اهداف بلندمدت و هویت برند، نقش مهمی در جلوگیری از گرفتار شدن در دام وابستگی به ترند ایفا می‌کند.

در مجموع، نظریه «وابستگی به ترند در برندسازی» چارچوبی مفهومی ارائه می‌دهد که می‌تواند مدیران برند و پژوهشگران حوزه بازاریابی را در مواجهه با چالش‌های نوین راهنمایی کند. حفظ تعادل میان نوآوری و اصالت، کلید بقا و رشد پایدار برندها در عصر دیجیتال است و این نظریه ابزاری تحلیلی برای درک و مدیریت این تعادل فراهم می‌آورد.