شاهنامه‌خوانی ، میراثی گران‌بها از فرهنگ حماسی ایران‌زمین، بار دیگر در دل‌های کوچک و پرشور دو نونهال مشهدی به زندگی بازگشته است .

پیش از آنکه به این گزارش،بپرداریم به همه‌ی دوستداران فرهنگ و ادب، به ویژه دلبستگان شاهنامه‌ی بی‌مانند فردوسی بزرگ، درود می فرستیم و مهر و ادب خویش را پیشکش‌شان می‌کنیم در ابتدا ازمحمد رضا فرزین پژوهشگر مشهد در باره اهمیت تاثیر پذیری شاهنامه در پیوند زبانی و فرهنگی شاهنامه پرسیدیم

بر همگان روشن است که پیوند میان مردمان هر سرزمینی از راه زبان شدنی‌ست.

ششمین آیین نقل و نوا خانه فرهنگ آریا با مشارکت کالج بین‌المللی ابن‌سینا گرجستان عصر جمعه ۲۳ شهریور ۱۴۰۳ در باغ کتاب  تهران برگزار شد.

فرزاد قائمی شاهنامه را متنی فراملی می‌خواند و به کارکرد هویتی آن در میان ایرانیان و دیگر کشورها اشاره می‌کند. او معتقد است توده‌های مردم در سده‌های پیشین برخوردی با شاهنامه نداشتند اما به صورت شفاهی با آن زندگی می‌کردند و امروزه لازم است شاهنامه به زندگی مردمان امروزی برگردد. او همچنین اهدای شاهنامه به خانواده‌های تاجیک را امری تبلیغی می‌خواند که اثر فرهنگی ندارد.

معاومنت فرهنگی شهرداری مشهد جشنواره سیمرغ ( طراحی و ساخت عروسک های شاهنامه) را برگزار می کند

قائم مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در مراسم بزرگداشت روز فردوسی که در آرامگاه فردوسی برگزار شد،گفت: شاهنامه را شناسنامه ایرانیان، ترازوی زبان فارسی، اوستای پس از اسلام، اخلاق‌نامه، خردنامه، نیک‌نامه، شجاعت‌نامه و ثبت احوال ایرانیان نامیده‌اند.

بر اساس سروده شاهنامه، بسیاری از شاهنامه‌شناسان یقین دارند ۲۵ اسفندماه روز پایان سرایش اثر حماسی فردوسی است اما ابوالفضل خطیبی با اشاره به تکرار «به ماه سپندارمذ روز ارد» می‌گوید: «تکرار این مصرع، این تردید را ایجاد می‌کند که فردوسی در این مواضع قافیه‌پردازی کرده و قید گفتن واقعیت نبوده است.»

25 اردیبهشت به افتخار سراینده شاهنامه و به پاس زحماتی که برای فرهنگ و ادب فارسی کشیده، به نام روز بزرگداشت «حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی» نامگذاری شده است.

رئیس کمیسیون توسعه و بهسازی توس شورای اسلامی شهر مشهد گفت: برنامه‌های متنوعی در مشهد برای بزرگداشت حکیم فردوسی مصادف با ۲۵ اردیبهشت در نظر گرفته‌ شده است.