ایمان و امید

نخست نیوز : رهبر انقلاب بابیان جمله‌ای که در ابتدای این نوشتار به آن اشاره شد توجه جامعه را به سمت دو کلیدواژه‌ی اساسی و مهم برای پیشرفت و تحول یعنی «ایمان و امید» معطوف داشتند و به مردم حرکت در این مسیر را توصیه نمودند. «ایمان و امید» به هم وابسته و لازم و ملزوم یکدیگرند و انسان مؤمن امیدوارترین، خوش‌بین‌ترین و آینده‌نگرترین فرد است که از بدبینی و ملالت و بی‌تابی به دور خواهد بود. ایمان، امید می‌آفریند. چراکه ایمان یعنی: اعتقاد به بالاترین نیرو است که این جهان را اداره می‌کند. همانی که چیزی از وی پنهان نمی‌ماند و هیچ‌چیز نمی‌تواند او را عاجز و درمانده سازد. زمانی که انسان مومن و عارف به خدای مهربان، دلسوز، بخشنده، آمرزنده‌ی دوستدار‌، صاحب تخت و دارای مجد و عزمت است که آنچه بخواهد باقدرت به انجام می‌رساند، متوسل و متمسک می‌شود، بی‌تردید با امیدی بی‌حدوحصر و پایان‌ناپذیر زندگی را به سر خواهد برد. او مدام خوش‌بین است و با چهره‌ای بشاش به زندگی می‌نگرد و با تبسم به استقبال وقایع و رخدادهایش خواهد رفت، نه با جبینی اخم و درهم‌کشیده. و این‌چنین هم خودش از زندگی لذت می‌برد هم اطرافیانش. فرد باایمان، زندگی را پوچ و بی‌هدف نمی‌داند، بلکه باانگیزه به‌سوی هدف‌های خود می‌رود. در متون اسلامی و به‌ویژه در قرآن و احادیث، دستورهای فراوانی در مورد امید و پرهیز از ناامیدی آمده است. ایمان نهالى است که در زمین دل آدمى می‌روید و اگر از چشمه اعمال صالح آبیارى شود، درختى تنومند خواهد شد که ثمره‌اش امیدواری است که بر زندگی انسان اثر می‌گذارد و بر تمامى زوایاى جان آدمى سایه می‌گسترد. انسان دغدغه‌ای دیرپاتر از نیل به سعادت ندارد و ایمان رکن سعادت و یا راه نیل به آن است و ازاین‌رو، در حیات انسان نقش تعیین‌کننده دارد. آرزوی انسان نیل به سعادت و خوشبختی است و ایمان راه رسیدن به این سعادت است. ایمان به انسان نشاط، اطمینان قلبی، معنا، امید، شجاعت و هدف می‌دهد. جهان امروز پر از بی‌اخلاقی و فساد است. به‌گونه‌ای که انسان‌ها بدترین جنایت‌ها را در حق یکدیگر انجام می‌دهند. حال دراین‌بین حرکت و رفتار در مسیر اخلاق، تقوا و رعایت شئونات انسانی و حفظ آداب معاشرت سخت‌تر از هر زمان دیگری است. درحالی‌که نگاه‌های مادی سعی در ایجاد ناامیدی و پوچ‌گرایی دارند باید تلاش کنیم تا برمدار امیدواری و هدفمندی در زندگی حرکت کنیم که پایه این اتفاق باور به معاد و ایمان به ارزش‌های اخلاقی است. شاید بتوان امید را مترادف زندگی تعریف کرد. بدین معنا که هرگونه تلاش هدفمند، مثبت و در مسیر سازندگی تنها در سایه امیدواری رخ خواهد داد. آدمی باید تلاش کند تا چرخه‌ی مستمر ایمان و امید را به‌عنوان عامل نرم‌افزاری تحول و پیشرفت در زندگی خود ایجاد نماید تا در پرتو آن خالق رفتارهای مناسب باشد. وظیفه دانشگاهیان، مسوولان، رسانه‌ها و تمامی گروه‌های مرجع ترویج و ایجاد زیرساخت‌های تحقق این امر است.

دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی