خیلی فرق می کند

دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی – نخست نیوز 

«خیلی فرق می کند چه کسی بر مصدر امور قرار گیرد و جریان مدیریت را در دست بگیرد.» در ارتباط با این امر دو نگاه متفاوت و همراه با افراط و تفریط وجود دارد. عده ای کاملا بدبینانه معتقدند کار آنقدر خراب شده است که فرقی نمی‌کند چه کسی زمام امور مدیریت و هدایت سازمان یا نهادی را در اختیار داشته باشد. هر کسی هم که بیاید این مشکلات دیگر حل شدنی نیست و کشور هرگز روی خوش نخواهد دید. گروه دیگر هم آن‌قدر ساده با این موضوع برخورد می‌کنند و گویی مسوولیت ها همچون نوشیدن جرعه‌ای آب راحت و بی‌دغدغه است و معتقدند هرکسی مدیر شود فرقی ندارد و به‌هرحال امور اجرایی پیش می‌رود. الغرض! علم، تجربه و آنچه در واقعیت رخ می‌دهد به خوبی هر دو دیدگاه مذکور را رد می‌کند و خیلی درک این موضوع مقوله پیچیده‌ای نیست و همگان به‌راحتی در سال‌های اخیر دریافته‌ایم اینکه چه کسی مدیر باشد قطعا موضوع مهمی است و بسیار فرق است بین آن‌ها که می دانند با آن ها که نمی دانند، افرادی که می‌خواهند با افرادی که نمی‌خواهند، مدیرانی که می‌توانند با مدیرانی که نمی‌توانند و بالاخره تجربه، صلاحیت، مهارت و شایستگی افراد به صورت مستقیم روندهای جاری، انسانی و مدیریتی کشور را تحت تأثیر قرار می دهد و اثر آن به صورت مستقیم در زندگی مردم و سبک و سطح آن خودش را نشان می دهد. نمی دانم چرا گاهی احساس می شود در برخی انتصابات حساسیت های لازم مورد توجه قرار نمی گیرد یا نوع و چگونگی انتخاب نشان می دهد جریان انتصاب مدیر مربوطه در حد لازم جدی گرفته نشده است. در حالی که با توجه به شرایط اقتصادی، اشتغال و مشکلات اورژانسی کشور حتی یک مسوولیت کارشناسی در نهادی دولتی اهمیت فراوانی دارد و اثر آن به صورت مستقیم کیفیت زندگی مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خصوصاً اینکه به یادآوریم مولای متقیان امام علی علیه السلام در حد سوختن شمعی از بیت المال تا چه اندازه حساسیت و دقت به خرج می دادند. پس باید الگو بگیریم، متمسک شویم و از این سیره به احسن وجه تبعیت کنیم. سه نوع انتصاب خیانت به مدیریت، سازمان، کشور و آحاد مردم است:

اول: انتصاب فردی که برای کاری تخصص، صلاحیت و توانایی لازم را ندارد.

دوم: انتصاب فردی که از او فرد یا افرادی دارای صلاحیت و شایستگی بیشتری در آن کار هستند.

سوم: پذیرفتن کار یا مسوولیت در حالی که فرد خودش می داند توانایی و صلاحیت آن را ندارد و یا اینکه باور دارد افراد دیگری هستند که از او شایستگی بیشتری برای تصدی آن کار را دارند.

افرادی که به عنوان مدیر انتخاب می شوند باید نیازها، اولویت ها و خواسته های مردم را درک کنند، ویژگی های امانت و حساسیت امور را باور داشته باشند، به جای توصیه و رابطه و یا رزومه های رنگارنگ ساختگی از تعهد، صلاحیت و شایستگی واقعی بهره مند و به معنای واقعی امتحان پس داده باشند و در فراز و نشیب های مسوولیت صلاحیت و سلامت خود را نشان داده باشند. فرصت های مدیریت محدود است اما تبعات و پیامدهای آن بسیار طولانی و گاهی دائمی است. پس هرگز بخشودنی نیست مصالح و منافع فردی، قوم گرایی، فامیل بازی، سیاست زدگی و یا بده و بستان های مدیریتی بخواهد در این اوضاع و احوال کشور مانع شایسته سالاری و شایسته گزینی شود. مردم دیگر طاقت تحمل مدیران ناکارآمد، فاسد، منفعت طلب، تنبل و نالایق را ندارند.