هر چه به ایام عید نوروز نزدیک می‌شویم جنب‌وجوش خانواده‌ها برای خرید بیش و بیشتر می‌شود.

سال‌هاست روانشناسان، جامعه شناسان، مردم شناسان و بسیاری از متخصصانی که در علوم گوناگون و مرتبط با حوزه‌های مختلف ارتباطات اجتماعی سخن می‌گویند یا اظهارنظر علمی دارند در تلاش هستند شیوه‌هایی از ارتباط میان مردم را ترسیم نموده یا ارایه دهند که بر اساس آن چالش‌ها به حداقل ممکن برسد و گرما و صمیمیت و روحیه همکاری، تعامل و تعاون بین گروه‌های مختلف تا حداکثر ممکن افزایش یابد.

چرا آغوش فرهنگ ما بر روی هر سنتی باز است. چند سالی است شاهد هستیم که‌جشن‌های غربی مانند هالووین و ولنتاین در کشورمان بسیار باشکوه برگزار می‌شود.

طی روزهای گذشته باوجود تبلیغات فراوان رسانه‌های مخالف جمهوری اسلامی ، مردم همانند سال‌های قبل در راهپیمایی 22 بهمن حضور یافتند .

چه می‌شود زبان گِله گُل هایی باشم که مهر از غنچه لب برنمی‌دارند حتی اگر گُلِ وجودشان، روزی هزار بار پَر،پَر شود؟ البته لایق نیستم به شانی چنین اما می‌توانم قلم به روایت بر کاغذ برم به‌اندازه آنچه می‌بینم و می‌فهمم. به‌اندازه دوبیتیی که از "خلیل جوادی" به یادگار در اذهان مانده است.

توی کشور ما ارایه آمار و ارقام به یک رسم دیرینه وکاملا عادی و طبیعی! تبدیل‌شده است.آمارهایی که فقط از سوی منابع و مراکز دولتی ارایه می‌شود و گویی دقیق‌ترین و رسمی‌ترین آمارهاست.

این زبانی که در بین سایر اندام‌های بدن حجم زیادی هم ندارد می‌تواند مستقیم انسان را به قعر جهنم ببرد.

تظاهرات و شرکت مردم در راهپیمایی‌ها، صحنه نمایش بیداری و هوشیاری ملت اسلامی، اتحاد و همدلی آنان و توجه به سرنوشت کشور و اعلام بیزاری از دشمنان نظام اسلامی است که از یکسو موجب دلگرمی و نویدی برای دوستان نظام اسلامی است و از سوی دیگر توطئه‌های دشمنان داخلی و خارجی انقلاب اسلامی را خنثی خواهد کرد.

بیش از 20 سال قبل بود که اولین جلسه در دفتری طبقه دوم یک چاپخانه شکل گرفت . چندنفری دورهم جمع شدند. علی پاکباز خسروشاهی در آن جمع گفت که امتیاز یک هفته‌نامه را گرفته و می‌خواهد اولین پیش‌شماره‌ها را منتشر کند.

هزارمین سلامِ نخست طعمِ دو مبارک باد هم دارد. اول تبریک عید شکوهمند و انسان‌ساز بعثت. نوروزی که انسان را برمدار اخلاق هرروز کامل‌تر از دیروز می‌خواهد.