مبارزه با چربی های جان سخت شکم!

نخست نیوز – آزاده جلالوند: همه ما در طول عمر زندگی خود، زمانی از سال را داشته ایم که وقتی بر روی ترازو می رویم از اعدادی که با آنها مواجه می شویم راضی نیستیم! و یا وقتی به مراسم و جشنی دعوت می شویم هنگام پوشیدن لباسهای خود از چربی های ناحیه شکم و پهلوهای خود بیزاریم و همیشه بدنبال روشهای خطرناک و زود بازده ای همچون قرص و کرمهای لاغری موضعی، آمپول های چربی سوز، جراحی های زیبایی و غیره هستیم؛ تا بتوانیم از شر این چربی ها، هرچه سریعتر خلاص شویم! اما آیا روشهای سالم و اصولی تری برای از بین بردن چربی های ناحیه شکم و دیگر نقاط بدنمان وجود ندارد؟! و چرا این چربی ها خیلی سخت تر از قسمت های دیگر بدن ما از بین می روند! برای پاسخ به همه این سوالها و پیدا کردن اطلاعات مفید دیگری در همین رابطه، به سراغ حسین کریم زاده – کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، رفتیم تا درباره روند لاغری شکم و چربی های احشایی بیشتر بدانیم. مطلب پیش رو حاصل این گفتگو است، پس به هیچ وجه خواندن آن را از دست ندهید!

قصه پُر غصه چربی های اضافه شکمی!

اولین چیزی که درباره چاقی، مخصوصا در ناحیه شکمی جلب توجه می کند این است که چرا چربی های ما به نسبت مساوی در همه جای بدن ما پراکنده نشده اند! علاوه بر این اکثر چربی های یاد شده بیشتر در قسمت های شکم، ران و باسن تجمع دارند. در پاسخ به این سوال اولین چیزی که تداعی می شود، ژنتیک است. هر فردی بر اساس ژنتیکی که دارد با دیگران متفاوت است. حتی می توان گفت که پراکندگی چربی در زنان و مردان نیز با یکدیگر فرق دارند. همچنین این موضوع به عامل زمان نیز وابسته است و سلول های چربی در درازمدت، می توانند بیشتر از حد لزوم بزرگ شده و فرد را دچار چاقی مضاعف کنند. حتی این امکان وجود دارد که با هایپرپلازیوم سرعت تقسیمات سلول های چربی بیشتر شده و تعداد آنها نیز افزایش یابد. همین مسئله باعث می شود که فرد بیش از اندازه چاق و اضافه وزنهای بسیار زیادی را شاهد باشد. علاوه بر این برخی از بیماری ها می توانند احتمال چاقی را در بدن ما بیشتر کنند. برای نمونه افرادی که دیابت می گیرند و یا مردانی که سن آنها بالاتر می رود، به دلیل کاهش سطح هورمون های بدنشان، دچار تجمع چربی در نواحی شکم و احشا می شوند.

چربی های شکمی کشنده یا امدادگر؟!

شاید شما هم تا به اینجا با خواندن این مطلب فکر کرده اید که چرا ما باید چربی های شکمی داشته باشیم و آنها به چه منظوری طراحی شده اند! ما اغلب چربی های شکم و پهلوهای خود را مزاحم می خوانیم، در صورتی که اساس و ماهیت سلولهای چربی این نقطه از بدن ما، ذخیره سازی چربی ها به عنوان منبع تولید کننده انرژی است! بدن ما ترجیح می دهد که در شرایط بسیار حساس و بحرانی، از چربی های ذخیره شده ایی استفاده کند که در نزدیکترین قسمت به اعضا و سیستم های حیاتی بدن قرار گرفته اند. پس به همین خاطر است که تجمع چربی در ناحیه شکم و احشا بیشتر خواهد بود. حال اگر برای ادامه حیات خود به این چربی ها نیاز داریم، پس چرا همیشه متخصصان ورزش و سلامتی درباره خطرات احتمالی اضافه وزن، به ما هشدار می دهند! چون در صورتی که اضافه وزن و چاقی را کنترل نکنیم، امکان دارد بیشتر از دیگران دچار گرفتگی هایی در قلب و عروق خونی خود شویم. همچنین با بالا رفتن چربی بدن، به عروق خونی ما فشار مضاعف آمده و باعث بیماری فشار خون بالا می شود. همچنین در نتیجه افزایش فشار خون، ما شاهد مشکلات قلبی، کلیوی و بسیاری از مشکلات دیگر خواهیم بود که هر روز با گذشت زمان بیشتر می شوند!

ثمره چاقی؛ دیابت مادام العمر!

مسئله دیگری که نباید از آن چشم پوشی کرد، افزایش چربی های احشایی حفره شکمی ما است. اگر چربی هایی که در بین اعضای داخلی بدن ما قرار دارند افزایش یابد، موادی به نام کتون تولید می شوند. می توان گفت اصطلاح رژیم کتوژنیک نیز، نام خودش را از همین موضوع وام گرفته است. کتون بادی ها در اثر افزایش بیش از حد چربی های احشایی در بدن ما تولید می شوند. علاوه بر این بالا رفتن کتون ها در بدن ما باعث افزایش مقاومت به انسولین شده و بدتر از همه این افراد در تمام طول عمر خود، گرفتار دیابت نوع دوم و دردسرهای بعدی آن خواهند شد! حتی در صورتی که این افراد مقدار چربی های احشایی خود را کاهش ندهند، احتمال کنترل دیابت برای آنها امکان پذیر نخواهد بود. خوب است بدانید، زمانی که بدن ما نسبت به انسولین مقاوم می شود، در خون ما قند سرگردان بالا رفته و می تواند به عروق خونی، لوزالمعده و حتی کبد نیز آسیب برساند. همچنین جزایر لانگرهوس که درون لوزالمعده قرار دارند، در چنین افرادی از بین می روند و به همین دلیل است که آنها دچار دیابت نوع دوم می شوند. در واقع کارکرد جزایر لانگرهوس در متابولیسم گلوکز خون از اهمیت بالایی برخوردار بوده و از این طریق می تواند قند خون ما را کنترل کند.

مسابقه چاقی بین مردان، زنان و کودکان!

یکی از موضوعات بسیار مهمی که باید به آن توجه ویژه شود، چاقی در سنین مختلف است؛ مخصوصا چاقی در کودکان که بسیار شایع است. اگر به تغذیه و فعالیت بدنی کودکانتان توجه نکنید، به طور قطع در آنها نیز شاهد چاقی و اضافه وزن خواهیم بود. تنها کافی است که شما در طول روز، کالری اضافه تری به فرزند دلبندتان برسانید تا سلولهای چربی بدن او، هر دفعه بزرگ و بزرگتر شوند. با این اشتباه شما شاهد چاقی کودکان و حتی نوجوانان خود خواهید بود. البته چاقی و اضافه وزن نه تنها مخصوص کودکان نیست، بلکه می تواند در جوانی و بزرگسالی نیز گریبان افراد را بگیرد! برای نمونه از آنجایی که هورمون های زنانه به شدت وابسته به چربی هستند، برای همین بدن آنها تمایل بیشتری در جهت حرکت به سمت چاقی مفرط و اضافه وزن دارد. تجمع چنین چربی هایی در زنان می تواند به دلیل وجود هورمون های استروژن و پروژسترون باشد که بیشتر در نواحی باسن و رانها دیده می شوند. اما در آقایان تجمع این چربی ها بیشتر به شکل احشایی و زیر پوستی خود را نشان می دهند. بخاطر همین موضوع است که مردان بیشتر از زنان دچار سکته های قلبی، گرفتگی های عروقی، و مرگ و میرهای ناشی از چاقی، خواهند شد. طبق آمارهای بدست آمده چنین مواردی در بین زنان کمتر دیده می شود، اما دچار شدن به تمامی موارد یاد شده همچنان امکان پذیر است! برای همین باید فراموش نکنیم که در سنین بالا افزایش وزن و چاقی می توانند بسیار خطرآفرین باشند. البته این موضوع مستلزم این است که افراد از سبک زندگی درستی پیروی نکرده و با ورزش غریبه باشند، همچنین میزان کالری دریافتی و رژیم روزانه خود را کنترل نکنند.

روش چگونگی مبارزه با چربی ها!

بر خلاف تصور عموم و تبلیغات کاذبی که در شبکه های اجتماعی و رسانه های مختلف وجود دارند، هیچ نوع روش لاغری و چاقی موضعی نداریم! و نمی توانیم چربی های تنها یک قسمت از بدنمان را کم کنیم. در واقع افراد می توانند تنها درصدی از چربی های کل بدنشان را تا حدودی کاهش دهند. از همین طریق است که چربی های احشایی و شکمی ما نیز کاهش خواهند یافت. این کاهش وزن ابتدا در اندام هایی که از سیستم های حیاتی بدن ما دورتر هستند، اتفاق می افتد. برای نمونه اول چربیهای صورت، دست ها و پاهای ما کاهش می یابند، سپس چربی های شکم و پهلوها شروع به کمتر شدن می کنند. البته همه اینها به طور همزمان در حال انجام است فقط درصد آنها با یکدیگر تفاوت دارند. همان طور که قبلا گفته شد، این چربی ها برای زمان های اضطراری در بدنمان تعبیه شده اند؛ به همین خاطر است که کاهش وزن به یکی از بزرگترین چالشهای زندگی ما تبدیل می شود. به طور طبیعی وقتی که بدنمان با کاهش وزن ناگهانی روبرو می شود این شرایط را مانند یک واکنش استرسی می بیند. پس باید کاهش وزن را به صورت هوشمندانه انجام دهیم! همچنین این کاهش وزن نباید بیشتر از یک درصد کل وزن بدن ما را شامل شود و این مقدار باید در مدت زمان دو هفته اتفاق بیوفتد. برای مثال یک فرد صد کیلوگرمی مجاز است که در هر دو هفته تنها یک کیلو گرم از وزن خود را کم کند. البته در برخی مقالات علمی دیگر به این موضوع اشاره شده است که می توان تحت نظر فرد متخصص پزشکی- ورزشی و یا مربی کارآزموده تحصیل کرده، این مدت زمان را کوتاه تر کرده و در یک هفته مقدار یک درصد از وزن کل بدن را کاهش داد.

دشمنی رژیم غذایی و ورزش با چربی ها!

اگر به دنبال نسخه یکسان و اسرارآمیزی برای کاهش وزن خود هستید، باید به شما بگوییم که هیچ برنامه مشخصی برای آن وجود ندارد و هر فردی روش متفاوتی را تجربه و دنبال خواهد کرد. ناگفته نماند که هر کسی وابسته به سن و جنسیت او، می بایست از برنامه غذایی مشخصی تبعیت کند! افراد باید بداند که در برنامه غذایی شان از چه مقداری از درشت مغذی هایی مانند پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها بهرمند شوند. همچنین نباید ریز مغذی هایی مانند ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز بدنتان را نیز فراموش کنید. در این تقسیم بندی ها باید ۴۰ درصد رژیم غذایی خود را به پروتئین، ۴۰ درصد آن را به کربوهیدرات، ۱۰ تا ۱۵ درصد سبزی و میوه، و ۴ تا ۵ درصد باقی مانده را به چربی و ریز مغذی های ضروری بدن، اختصاص دهید. علاوه بر این نقش ورزش و فعالیت بدنی در پروسه کاهش وزن از درجه اهمیت زیادی برخوردار است و تقریبا هیچ کسی وجود ندارد که از انجام چنین فعالیت بدنی منع شود. همه آدمها در هر شرایطی می توانند ورزش کنند، اما باید دید که چه ورزشی برای بدن آنها مفید است! در درجه اول این ورزشها با توصیه پزشک متخصص انجام می شوند و در وهله دوم نیز زیر نظر مربی آگاه و متخصص صورت می گیرند. مربی ها باید به مشکلات جسمی شما آشنا باشند و برنامه صحیح ورزشی هر فردی را بر اساس شرایط بدنی او، طراحی کنند. برای نمونه فردی که از ویلچر استفاده می کند و حتی توان ایستادن روی پاهای خود را ندارد می تواند از عضلات دست ها و بالاتنه اش کمک بگیرد و یا نهایتا در آب ورزش کند. در کل ورزش کردن و فعالیت بدنی با هر قسمت از بدن که توانایی حرکت داشته باشند، امکان پذیر است. خوب است بدانید تنها در زمانی که پزشک متخصص تشخیص دهد که زندگی فردی در نتیجه چاقی بیش از حد مورد تهدید مرگ آنی قرار دارد، می توان ریسک بالای اعمال جراحی را پذیرفت!ُ در غیر این صورت تا زمانی که ریسک چاقی مساوی با فوت فرد نباشد، نباید به سمت روش های تهاجمی و زود بازده رفت! پس بهتر است همین حالا برای جلوگیری از قرارگیری در چنین شرایطی، حتما تمرینات ورزشی روزانه خود را زیر نظر افراد متخصص ورزشی شروع کرده و تغذیه سالم را دنبال کنید؛ تا به گفته قدیمی ها گره ای را که می توان با دست باز کرد، با دندان باز نکنید!