وقتی برنده بیشتر از بازنده ضرر می کند

نخست نیوز: غلامرضا بنی اسدی _ این قاعده مملکت داری دینی نیز هست. مومنان از حق شخصی گاه می گذرند. به سیره سلف صالح می بخشند اما در تراز ملی، هرگز تعدی را بی پاسخ نمی گذارند. دفاع مقدس شاهد است که ما به تنهایی تعدی و تجاوزی را که از سوی 83 کشور حمایت می شد را جوابی شکننده دادیم. امروز هم به همین قاعده رفتار دفاعی خود را سازمان می دهیم.

حق را نیز همین می دانیم که احقاق آن ما را در جایگاهی می نشاند که کسی به تعدی جرات برخاستن نکند.

در مورد بد زبانی و فحاشی اما منطق ما، در برابر افراد” مروا کراما” است. زیستن به حکمت چنان که پیش از این در حکایتی خوانده ایم؛ “حکیمی را ناسزا گفتند او هیچ جوابی نداد.

او را گفتند:ای حکیم، از چه روی جوابی ندادی؟ حکیم گفت:«از آن روی که در جنگی داخل نمی شوم که برنده آن بدتر از بازنده آن است» ما در برابر فحاشی نه تنها کلوخ انداز را پاداش سنگ نمی دهیم که سنگ اش را هم بی جواب کلوخ می گذاریم.

آموخته ایم در نظام تربیت دینی که نه تنها یک کلمه بد را به ده تا جواب ندهیم که ده توهین را هم با سکوت بی جواب می گذاریم. ما در جنگی داخل نمی شویم که برنده بدتر از بازنده سرمایه اخلاقی و انسانی اش را به تاراج می دهد.

در تراز ملی اما جنگِ روانی را با تبیینی مومنانه از کار می اندازیم. روان کسی را نمی فرساییم حتی اگر در خانه دشمن باشد.

سلامت روان ها و صلاح اذهان را شتاب می بخشیم تا میوه سلام داشته باشد برای همه. این موثر تر و ماندگار تر است.