نمایشگاه گل‌وگیاه مشهد از دوشنبه آغاز به کار می‌کند
به گزارش نخست نیوز ، هنوز هم بحران اقتصادی مهمترین موضوع خبری تمام رسانه‌های ترکیه و محافل سیاسی این کشور است، این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است که حتی مسائل دیگری همچون رویکرد ترکیه درباره پیوستن اوکراین و سوئد به ناتو، ذیل مسئله اقتصاد قرار گرفته است.
در واقع، ادراک بسیاری از ناظران سیاسی ترکیه از مسیر آتی سیاست خارجی، بر اساس این موضوع است که هرگونه تصمیم و چرخش احتمالی اردوغان در قبال ناتو، سوئد، اوکراین و غرب، چه تأثیراتی بر اقتصاد دارد.
پس از سفر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین به استانبول در روزهای گذشته، واکنش‌ها به سخنان اردوغان و آزادی فرماندهان اوکراینی، بیشتر و بیشتر شده است.
روزنامه آیدنلک چاپ آنکارا، به آزاد کردن فرماندهان اوکراینی و فرستادن آنها به خانه اعتراض کرده و چنین تیتری به کار برده است: «اردوغان، فرماندهان نازی را آزاد کرد تا بروند و دوباره علیه روسیه بجنگند».
اظهارات اردوغان در مورد حمایت شفاف و قاطعانه ترکیه از پیوستن اوکراین به ناتو، واکنش‌ها و انتقاداتی به‌دنبال آورده است و حتی یکی از تحلیلگران می‌گوید: فکر کردم اردوغان دچار لغزش زبانی شده و ناخواسته چیزی بر زبان آورده است.
عصمت اوزچلیک، تحلیلگر ترک، در یادداشت زیر، دیدگاه‌های خود را درباره تصمیمات اردوغان در قبال غرب و ناتو، به‌روشنی بیان کرده است.
قرار است ترکیه مقابل روسیه بجنگد؟
این روزها کشور ما همچنان غرق در مشکلات اقتصادی است و راستش را بخواهید، مهمترین معضل حزب حاکم نیز همین است.
حالا دولت اردوغان، عملاً در یک چهارراه بحرانی قرار گرفته است؛ یا باید تصمیمات رادیکالی و تندروانه اتخاذ کند و همه چیز را بر اساس یک مدل اقتصادی مبتنی بر تولید جلو ببرد، یا این‌که با تدابیر موقت و روزمره، امروز را به فردا برساند و یا این‌که از منافع ملی کشور بگذرد و در برابر نهادهای مالی مافیایی بین‌المللی، دستان خود را به‌نشانه تسلیم بالا ببرد.
شواهد و نشانه‌های بعد از انتخابات، نشان‌دهنده این است که احتمالاً، دولت اردوغان، راه دوم را برمی‌گزیند و فقط به‌دنبال اقدامات موقت و زودگذر خواهد بود و سراغ حل بنیادین مشکلات نخواهد رفت، اما در عین حال، نشانه‌هایی نیز وجود دارد که می‌گوید تیم اقتصادی دولت، در جست‌وجوی یک نسخه اقتصادی تکراری است، یعنی همین حالا نیز، همان نسخه‌ای که جلوی ترکیه گذاشته شده است که قبلاً به‌خاطر آن، تاوان و هزینه داده‌ایم، جست‌وجو برای پول داغ از غرب همان سیاست‌های غلطی است که ما را به موقعیت دشوار کنونی رسانده است.
فروش مؤسسات دولتی باقی‌مانده، تبدیل زمین‌های بیت‌المال به وجه نقد و سیاست‌های تاکتیکی و سطحی از این دست، تکرار همان اقدامات غلط پیشین و پرداخت تاوان‌های سنگین برای ترکیه است.
بیایید دوباره یادآوری کنیم؛ پول داغ از کجا می‌آید؟ ترکیه برای جذب سرمایه خارجی، به چه شیوه‌ای عمل می‌کند؟ خوب…، پاسخ این است؛ مؤسسات مالی بین‌المللی، غالباً با ایالات متحده کار می‌کنند، آنها پول می‌دهند اما قطعاً امتیاز می‌گیرند.
جا دارد سؤال کنیم؛ فقط برای جذب پول داغ، به خطاهای پیشین ادامه می‌دهید؟ غارت ترکیه کافی نیست؟ قطعاً مقامات سیاسی ما، امتیاز سیاسی هم می دهند و خواسته‌های ایالات متحده را به‌جای خواهند آورد، این خلاصه‌ای از راه‌های رفته قبلی است و ما قبلاً با همین راهبرد غلط، در گذشته حوادث بسیار دردناکی را تجربه کرده‌ایم.
بیایید موضوعی همچون تلاش برای عضویت سوئد در ناتو را ارزیابی کنیم. مسئله‌ای که غربی‌ها، از ترکیه توقع دارند، این است که تحریم علیه روسیه را مراعات کند و با حضور سوئد در ناتو نیز موافقت کند، اما در مقابل، خود کشورهای غربی، حاضر نیستند دست از حمایت سیاسی و نظامی از نهادهای اقماری پ.ک.ک. در سوریه بردارند.
اهمیت تصمیم ترکیه در ناتو
نشست سران ناتو در لیتوانی در 12 ـ 11 ژوئیه، موضوع مهمی است، البته قرار است قبل از نشست سران، یک نشست سه‌جانبه دیگر هم برگزار شود با حضور رئیس جمهور ترکیه، دبیرکل ناتو و نخست وزیر سوئد. هنوز مشخص نیست که ترکیه چه تصمیم خواهد گرفت، اما شنیده‌های ما در مورد تصمیمات احتمالی، متفاوت و متناقض است.مسئله اینجاست که اعضای ناتو، پی به این واقعیت برده‌اند که ترکیه خواسته‌های اقتصادی دارد، بدیهی است که مذاکرات پشت‌پرده در جریان است، در نتیجه آنها می‌دانند که سیاست خود را چگونه تنظیم کنند.
در جریان سفر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین به ترکیه و دیدار او با اردوغان، شاهد سخنان عجیبی در مورد عضویت اوکراین در ناتو بودیم. گفته می‌شود بین کی‌یف و آنکارا، قراردادهای زیادی امضا شده است، اما از همه اینها مهم‌تر، موضع اردوغان درباره ناتو بود.
وقتی که آنها جلوی دوربین‌ها رفتند، سخنان اردوغان یک اثر شوک ایجاد کرد، او آشکارا گفت: «اوکراین مستحق عضویت در ناتوست».
راستش را بخواهید، آن‌قدر از این حرف تعجب کردم که اول تصور کردم اردوغان، دچار یک لغزش زبانی موقت شده و ناخواسته چنین چیزی بر زبان آورده است، به همین خاطر، برای کسب اطمینان، با برخی از مسئولان صحبت کردم، اما نه…، فهمیدم که این موضع، یک لغزش زبانی نبود.
بگذارید بگویم؛ چرا از این حرف آشکار اردوغان تعجب کردم. در شرایطی که حتی آمریکا، آلمان و انگلیس و دیگران، با چنین صراحتی درباره ضرورت الحاق اوکراین به ناتو صحبت نمی‌کنند، اردوغان چرا باید چنین حرفی بزند؟ بگذارید به یک موضوع ساده بیندیشیم؛ اگر اوکراین عضو ناتو شود، ما نیز به‌عنوان عضو ناتو، بر اساس الزامات ماده پنج، باید در برابر روسیه بجنگیم؟ واقعاً قرار است به‌خاطر عضویت در این پیمان نظامی، به جنگ روسیه برویم؟!
برخی‌ها از روی خوشبینی، حرف اردوغان را چنین توجیه می‌کنند که او می‌خواسته است با این سخن، سیگنال مثبتی برای ناتو بفرستد، اما این تحلیل، مبنای واقعی ندارد. برخورد دوگانه با دو موضوع سوئد و اوکراین، معضل ناتو را عمیق‌تر می‌کند، از این گذشته همین حالا هم در اوکراین، نگاه ناامیدانه و بدبینانه‌ای نسبت به ایالات متحده وجود دارد، در این صورت، ترکیه چرا باید به این شکل، از عضویت اوکراین در ناتو حمایت کند؟
باید این واقعیت را از یاد نبریم که ما، منافع فراوانی در حفظ و توسعه روابط با روسیه داریم، بنابراین، موضع اردوغان درباره اوکراین مسیر روابط ما و روسیه را منحرف خواهد کرد و ممکن است یک بحران جدید را تجربه کنیم، بنابراین، ترکیه به‌شدت آسیب خواهد دید و با زنجیره‌ای از خطاها، خودمان را در شرایط دشوار قرار خواهیم داد.
به‌خلاف تصور دولت، گسترش ناتو، تهدیدی برای امنیت ترکیه است. بارها دیده‌ایم که متحدین ناتو، به‌جای حمایت، در عراق، سوریه، قبرس، مدیترانه و یونان، آشکارا ما را تهدید کرده‌اند. دولت اردوغان، دارد در یک مسیر خطرناک پیش می رود و اتخاذ چنین مواضعی، مانند این است که با یک سلاح پر، به پای خودمان شلیک کنیم.
دیدگاهتان را بنویسید