محمد باقر عطاریانی_ این هفته با مناسبتهای روز کارگر، روز معلم و روز جهانی ماما رو به رو شدیم.
البته مناسبت مذهبی شبهای قدر را هم پشت سر گذاشتیم که فضایی معنوی و حس و حال خاصی داشت و خوشا آنانکه در این شبهای عزیز به فیض نایل آمدند.
اما مناسبت روز کارگر در حالی برگزار شد که قشر کارگر همچنان با مشکلات عدیده نظیر قراردادهای سفید امضا، حقوقهای ناچیز، خدمات بیمهای ناقص، بیتوجهی به معیشت و از سوی دیگر بازنشسته های کارگری نیز با دهها مشکل و معضل مواجه هستند.
متاسفانه در طول ۴۰ سال اخیر این قشر نتوانسته به حق و حقوق قانونی خود برسد و همواره مورد ظلم قرار گرفته در حالی که مدیران بالا دستی در تامین اجتماعی همواره از بهترین مزایا برخوردار بودهاند.
مناسبت دیگر که روز معلم بود از جمله مناسبتهای تکراری هر سال است که با تقدیر و تجلیلهای نمایشی سعی کردهاند سر و ته این مناسبت را جمع و جور کنند و مثل همیشه حق و حقوق معلمان را ماست مالی کنند.
دادن چند وعده و حرفهای تکراری در مدح و ثنای معلم و اهدای چند لوح تقدیر و سپاس و انتخاب معلم نمونه و…تنها برنامههایی است که هر سال تکرار میشود اما هیچ مسولی به داد دل این عزیزان نمیرسد.
روز ماما هم از دیگر مناسبتهایی است که برای این قشر مظلوم برگزار میشود.عزیزانی که در محل کار خود با مسولیت سنگین و حجم بالای کاری همواره نتوانستهاند به حقوق قانونی خود دست پیدا کنند.مشکل استخدامی، مشخص نبودن جایگاه صحیح و حرفهای ماماها در جامعه، بیمه نبودن خدمات مامایی و تبعیض بین رشته مامایی با سایر رشتههای پزشکی تنها گوشهای از مشکلات این قشر است.
به هر حال در نشریات و رسانهها از مشکلات همه این عزیزان سخنها و حرفهای زیادی زده میشود اما جالبتر این است که هنوز مشکلات شان پابرجا و وعدهها نیز همچنان پوشالی است.
دیدگاهتان را بنویسید