پایان گشت ارشاد و روسیاهی تندروها
نخست نیوز – دربی جام حذفی هم تمام شد و روسیاهی‌اش ماند به گرمای روز 24 تیر 1400. فارغ از هر نتیجه‌ای یکی از بدترین نمایش‌های دو تیم پرسپولیس و استقلال را شب جمعه قبل در استادیوم بدون تماشاگر آزادی شاهد بودیم. بدترین نمایشی که نام یک برنده را با خود دید:استقلال. اما توفیری ندارد. پرسپولیس هم بود این دربی از آن دربی‌های حال به‌هم‌زنی بود که شاید تا مدت‌ها به عنوان یکی از بدترین دربی‌های تاریخ فوتبال ایران از آن یاد شود.
*
دربی بازی ترسوها نیست، بازی بچه پرروهاست. استقلال برد چون پرروتر از پرسپولیس بود. پرسپولیس شکم‌سیر یحیی حتی از پس زدن چهار تا پنالتی درست هم برنیامد. در بازی بازیکنان توی زمین در طول 120 دقیقه هم عطشی از سمت بازیکنان پرسپولیس برای گل زدن دیده نمی‌شد. انگار اگر علیرضا فغانی ساعت یک ربع به هشت به جای سوت ابتدای بازی حکم بر پنالتی‌های آخر بازی می‌داد هم همه راضی بودند. پرسپولیس راضی، استقلال از پرسپولیس راضی‌تر.
*
داوری را بولد نکنیم. علیرضا فغانی مهم‌ترین داور دو دهه اخیر فوتبال ماست. پس بنابراین اگر بازیکن استقلال را باید اخراج می‌کرد و نکرد، می‌گذاریم به حساب اشتباه سهوی‌اش، حتی اگر خودش در یک برنامه تلویزیونی اصرار کودکانه‌ای داشته باشد بر درستی تصمیمش. بازیکن استقلال بنا بر همان پررویی دربی‌بازها چنان با استوک کمر فرشاد فرجی را نصف کرد که مستحق دو کارت قرمز همزمان بود اما داور فینال المپیک چنان کوپ کرد که باورش نشد یه بازیکن جرات بکنه مقابل داور دقیقه 14 بازی همچین خطایی بکنه. در واقع داور هم مات شد در این صحنه، چون باور نکرد این اندازه خشونت رو در زمین فوتبال.
*
یحیی چهار بار با مجیدی بازی کرده، یک برد داشته، یک مساوی و دو باخت. خودمان را لوس نکنیم. دو باری که در پنالتی باخته را به حساب مساوی در طول زمان قانونی نگذارید و نگویید پنالتی که حساب نیست. چرا، هست. چون بازی حذفی است و باید برنده داشته باشد. برنده‌اش هم استقلال بوده است. پس دو بازی را پای یحیی باخت حساب می‌کنیم. با این حساب دو باخت، یک برد و یک مساوی. هرچند مجیدی هم خیلی باد به غبغب نیاندازد، چون آن قدر بار فنی تیمش بالا نبوده که بتواند تا الان پرسپولیس را در جریان بازی ببرد. اما می‌توان به این نتیجه رسید که فرهاد مجیدی برنده دوئل با یحیی است. چرا؟ دلیلش مشخص است. او دریده‌تر از یحیی است و یحیی از مجیدی شکلی از ترس ذاتی را دارد. فرهاد قطعا به بازیکنانش گفته بروید در زمین و شخمشان بزنید. از داور هم نترسید. بنابراین تقریبا در همه دوئل‌های وسط زمین پسران آبی برنده بودند. در عوض قرمزها ترسو بودند. آن روانی بازی همیشگی را نداشتند و به ناچار آنقدر می‌خواستند توپ را بچرخانند که بازی به پنالتی بکشد. یحیی تا الان بدترین بازی‌ها را مقابل استقلال کرده است، چه بازی 2-2 لیگ که اخرین بازی با تماشاگر دربی قبل از کرونا بود، چه دربی نیمه‌نهایی حذفی چه دربی یک ماه قبل که اصلا تیمش مستحق برد نبود، و چه بازی پنج‌شنبه قبل. یحیی ذاتا اهل کری خونی و رجزخونی نیست، برعکس مجیدی رجزخوانی بلد است. یادمان نرود مجیدی کسی است که عدد 4 را به آبی‌ها به عنوان نمادی مقابل شش قرمزها هدیه داده است. در عوض یحیی ترس خودش را به بازیکنش منتقل کرد جوری که نمی‌توانستند حتی توی پای بازیکن حریف بروند. منتها شانسی که یحیی و تیمش آوردند این بود که استقلال بار فنی بالایی نداشت که بتواند بازی را در 120 دقیقه تمام کند. دربی بازی ترسوها نیست.
دیدگاهتان را بنویسید