چه لزومی دارد در امری که نه تقدّس دارد و نه در قانون جرم کیفری شمرده شده و نه شاکی خصوصی دارد و مردم هم به صورت عرفی و عقلی و ادبی و اجتماعی می‌توانند از آن صیانت و دفاع کنند، حساسیت بیشتر ایجاد نمود و باری بر دوش حکومت و کشور و قضا و فقه و حقوق و قانون نهاد.

مجازات یک دلقک که فحاشی و مسخره‌بازی می‌کند بند و زندان است؟ پس آزادی بیان چه می‌شود؟ همان اندازه که او آزاد است که هرچه خواست بگوید مردم و کنشگران فرهنگی و اصحاب تریبون و رسانه هم آزادند به او اهانت کنند و کردند و آیا این مجازات برای او کافی نیست؟

اخیرا یک برنامه طنز اینترنتی با موضوع شوخی با «شاهنامه» و اسطوره‌هایش منتشر شده؛ برنامه‌ای که به تعبیر برخی مرزهای طنز و شوخی را رد کرده و «بی‌احترامی»، «بی‌ادبی»، «فحاشی» و «ابتذال» است.