چرا چین برخی کالاها را به ایران نمی‌فروشد؟

به گزارش نخست نیوز به نقل از محمد لاهوتی، عضو اتاق بازرگانی تهران و رئیس کنفدراسیون صادرات ایران نوشت: عضویت در سازمان همکاری شانگهای می‌تواند برای ما مزیت‌های خوبی داشته باشد و حتی تخفیف‌هایی را در نظر بگیرد، ولی کشورهای عضو سازمان به‌خاطر عدم عضویت ایران در FATF تجارت خود با ایران را کاهش دادند.

او افزود: به همین دلیل در سال‌های اخیر واردات ما از امارات متحده عربی افزایش یافته‌ است. علت این مسئله این است که چین مایل نیست بسیاری از کالاها، به صورت مستقیم از چین وارد ایران شود. بلکه از چین به امارات و از امارات به ایران صادر می‌شود. این امر به دلیل حضور ایران در لیست سیاه FATF اتفاق افتاده‌ است.

همچنین در خصوص تحریم‌های آمریکا و اخیراً نیز اروپا علیه ایران، این نکته حائز اهمیت است که در جریان دور پیشین تحریم‌ها، شرکت‌های چینی صنعت انرژی ایران را ترک کردند و چین واردات نفت از ایران را کاهش داد. هند نیز به‌عنوان دیگر عضو این پیمان نیز در تحریم قبلی واردات نفت را از ایران کاهش داد و درحال‌حاضر نیز دو کشور واردات نفت را از ایران کاهش داده‌اند.

بنابراین ایران نباید امیدوار باشد که بتواند از امکانات کشورهای عضو پیمان برای کاهش اثرات تحریم بهره بگیرد. مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در گزارشی با عنوان «عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای: پیامدها برای دیپلماسی اقتصادی» بهره‌برداری از مزایای عضویت در سازمان همکاری شانگهای را عملاً منوط به رفع تحریم‌ها دانسته و نوشته است: «در صورت احیای برجام و رفع تحریم‌های ایران در چند قالب توانایی بهره‌گیری از فرصت‌های موجود در این سازمان را دارد: اول اینکه، سازمان همکاری شانگهای سازمان اوراسیایی است.

در شرایط کنونی اوراسیای جدیدی در حال شکل‌گیری است، پهنه‌ای که در آن چهار کانون قدرت: روسیه در شمال، چین در شرق، هند در جنوب و اروپا در غرب حضور دارد. اگر روابط نرمال ایران با اقتصاد جهانی به‌طور نسبی احیا شود، ایران باتوجه به موقعیت ژئواکونومیک خود می‌تواند نقش یک حلقه وصل را بین چهار اقتصاد کلیدی در اوراسیا در قالب ایده کریدور شمال – جنوب ایفا نماید.» همچنین در پایان گزارش تاکید شده اقتصادهای عضو این سازمان دولت‌محورند. به دیگر سخن دولت بازیگر مسلط در این اقتصادها محسوب می‌شود. سازمان همکاری شانگهای نیز عمدتاً سازمان بین‌دولتی است؛ بنابراین فضای کنش بی‌واسطه بخش خصوصی در این سازمان چندان گسترده نیست.