این آدم‌های بی اعصاب!!

نخست نیوز : نمونه‌اش را همه ما دیده‌ایم و به‌خوبی در سطح جامعه قابل رویت است.
رانندگانی که پشت چراغ‌خطر چهار‌راه‌ها و درحالی‌که هنوز چراغ راهنمایی قرمز است ، مدام صدای بوق خودرو را درمی‌آورند و اعتراض می‌کنند و حتی فحش و ناسزا می‌دهند با این‌ها چه باید کرد؟ راننده‌ای که تصادف کرده و مقصر هم هست و با راننده مقابل گلاویز می‌شود و ضرب‌وجرح به راه می‌اندازد و یا کسی که رفتار و کارهایش تماما با ناراحتی و عصبانیت است و یا فردی که با همه سر دعوا دارد با این‌ها چه می‌توان کرد.
این روزها کودکان ما هم متاسفانه باهم سر ناسازگاری دارند و خلاصه اینکه پیر و جوان، زن و مرد و همه و همه باهم درگیرند.
جماعت کاسب و بازاری از وضع کنونی نالان است و کارمند و کارگر هم از اوضاع محل کار و خلاصه اینکه همه باهم درگیرند و گویی اعصابی برایشان باقی نمانده.
منتظر یک جرقه هستند تا با فحش و ناسزا و یا حتی دعوا و نزاع خود را تخلیه کنند و جالب اینکه فقط بقیه را مقصر می‌دانند و به‌هیچ‌وجه پذیرای تقصیر خود نیستند.
کارشناسان علل وجود چنین پدیده‌ای را گذر از جامعه سنتی به سمت جامعه مدرن‌، کمرنگ شدن اخلاق، مشکلات اقتصادی، تهاجم و نفوذ فرهنگ بیگانه، دوری از فرهنگ غنی ایرانی اسلامی، زندگی ماشینی و… عنوان می‌کنند اما دقیقا نمی‌گویند حالا در برابر این اوضاع چه باید کرد و چه می‌توان کرد!!
نسل امروز ما چه میزان حرف شنو و نصیحت‌پذیر است و آیا منبرهای ما تاثیر گذار بوده و آیا محیط دانشگاه و یا بازار ما توانسته بر روی نسل جوان اثر مثبت بگذارد؟
بدون تعارف باید اذعان کرد که اغلب جوانهای ما در فضای موجود دنبال اندوخته مالی و پول و ثروت هستند و تنها راه سعادت را در پول می‌دانند.
در فضای مجازی هم صرفا دنبال وقت‌گذرانی و بیهودگی هستند و در این میان فقط پدر و مادرها هستند که هر چه تلاش می‌کنند تا فرزندانی خوب داشته باشند متاسفانه راه بجایی نمی‌برند.
وقتی سر صحبت را با نسل جوان باز می‌کنی از اوضاع کنونی و از برخی مسولان که درآمدهای کلان دارند و از اختلاس و کلاهبرداری‌ها به‌شدت گلایه دارند و خلاصه اینکه در میان مدیران ، الگویی پیدا نمی‌کنند.
بی‌خیالی، دوری از اخلاق، فرار از خانواده، عصبانیت و دعوا و از همه مهم‌تر، بی‌هویتی ازجمله نگرانی‌های ماست.
به‌هرحال وضع موجود از ناکارآمدی اقدامات ، فعالیت‌ها و طرح‌های فرهنگی خبر می‌دهد و اینکه برای نسل جوان امروز و فرزندان آینده ، کار ارزشمند و اصولی انجام‌نشده و اگر هم شده تاثیر لازم را نداشته است.
این‌همه نهادها و سازمان‌ها وادارات فرهنگی داریم که البته با موازی کاری خود ره بجایی نبرده‌اند و ختم کلام اینکه خدا عاقبت همه ما را ختم به خیر کند.