راه افزایش تولید در سینمای خصوصی از کجا می‌گذرد؟
نخست نیوز : اما آنچه عطار را نه میان شاعران، که در بین عارفان نیز برجسته می کند، عرفان در مقام عمل است.
عرفان در آثار پیشینیان او، یا در کفه فلسفه و کلام نشسته بود یا ردای زهد و شریعت پوشیده بود. عطار، فرید وحیدی بود که عرفان را در قامت عمل به قاب تصویر ابیاتش نشاند و راه عمل به معرفت خداوندگار را به مردم شناساند.
ادبیات عرفانی بیش از آن که وامدار سنایی و انصاری و غزالی باشد تا طریق ریاضت و شهود و فنا را توصیف کنند، مرهون شیخ نیشابور است که عرفان را بکشاند از کنج تصوف خانه ها و تن گوشه نشین ها بیرون و در عمق قصه ها و منطق ها، به قامت تک تک مردم برازنده اش کند.
گویی دستی آمده باشد و تاج پر افتخار کیان ملک عرفان را از سر پادشاهان مدعی برداشته و به تعداد مردم گیتی، تکثیرش کرده باشد.
این است که بزرگداشت عطار، یک آیین نخبگانی نیست. فرهنگ عمومی باید عطار را بشناسد و بشناساند تا هر صاحبدلی، مرغی شود در وحدت سیمرغ گونه اجزای هستی برای فنا در کل! در آفریدگار!
آن وقت است که هر فرد فرید، عارفی مرید خواهد شد که در حالات روزمره هم عارفانه فکر خواهد کرد و عاشقانه عمل. این به نوعی می تواند زمینه ساز مفهومی باشد که مقام معظم رهبری از ان به جهاد تبیین یاد کرده اند. این که هر کس خود را بشناسد، خدای خود را بشناسد و در لباس عرفان به خلق، به مردم، به کشورش خدمت کند.
۲۵ اردیبهشت روزملی بزرگداشت عطارنیشابوری را محضر تمامی علاقمندان به وجود سراسرعرفان وادب عطارنیشابوری تبریک عرض می کنم.
افشین تحفه گر
سرپرست دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی خراسان رضوی
دیدگاهتان را بنویسید