شیخ فریدالدین عطار نیشابوری، گرچه به عنوان شاعر و بیش از هر اثری با منطق الطیر ماندگار خود شناخته می شود. اما بُن مایه سرایش یکایک ابیات او، یک واژه بیش نیست: عرفان! عطار عارف است به خدای خویش، به حیات متعالی، به وحدت وجود، به سلوک منتهی به فنای الی الله.