به گزارش نخست نیوز،

غلامرضا تدینی راد

نان دو آتیشه برای آبگوشت جاافتاده ، سفارش مشتری است که می‌خواهد لذت  زور بازویش را سر سفره بگذارند و با پیازی آبدار و سبزی و شاید لیوان دوغ ترش، غذایی نوش جان کنند، بچسبد.

از این معنای خوشمزگی بگذریم ، مفهوم نان ، در زندگی بزرگ‌تر از نوع پخت و شکل ومزه آن است.

سر سفره پدر چه نانی خوردن می‌شود معیاری برای خط فاصله گذاشتن بین عزت و خفت . هنوز هم می‌خواهند دختر یا پسری خانه بخت بفرستند مهم است لقمه نانی خورده پاک و طاهر بوده یا نه؟

این‌که بتوانی درپیکار زندگی، نان دربیاوری یعنی جوهره « مرد بودن» داری. این مردانگی به جنسیت  نیست، گوهر وجودی می‌خواهد.

قدر زر ، زرگر بداند و امروز باید زرگر قدرشناس زر وجود باشیم و بیشتر از هر زمان دیگر.

نکند برای نان ، خود را نیازمند و دست نگر دونان ‌فرومایه و کم‌همت ببینیم .

همانان که فکر می‌کنند یک سر و گردن از دیگران بالاتر و چون دستشان به دهانشان می‌رسد تومانی  ۱۰۰ تومان قیمتشان بیشتر است.

برای نانی تلاش کنیم که فردا پشت سر نسلمان بگویند پدر خدابیامرز‌ ، نان سر سفره هم بگذاریم، نان از کسی نگیریم که سفره‌اش خالی بماند، خودمانی‌تر این‌که «نان بان» باشیم نه از دونان شمار آییم یا دست به  تعظیم دونان شویم.

حرص و طمع، بلای جان زندگی است و رزق،  دست رازق.

وسیله‌ی خیروبرکت شویم ، عطر آبگوشت در خانه‌ها می پیچدو نان پاک سر سفره‌ها می‌ماند.