100 روز آرامش
به گزارش نخست نیوز،دکتر علی خسروشاهی_ این جریان‌ها معمولا با نگاه به منافع خود به اقدام‌هایی دست می‌زنند که هرگز مسوولیت نتایج هزینه‌ساز رفتارشان را به گردن نگرفته و نمی‌گیرند. در واقع آنان کمتر توجهی به مرتبط کردن مصلحت‌های جناحی خود با مصلحت‌های عمومی دارند.
اکنون و حداقل در نزدیک به 100روز گذشته چنین نشان می دهد که رییس جمهور پزشکیان با همراهی رییس دو قوه مقننه و قضائیه توانسته تا اندازه قابل توجهی از پراکندگی در اقدام‌ها جلوگیری کند. همچنین براساس توافق‌های ایجاد شده درباره قانون “حجاب و عفاف” و نیز احکام قضایی، تعدیل‌هایی را سبب شود که بررسی آنها بیرون از حوصله این سطور است. علاوه براین‌ها می‌توان به انتخاب برخی معاونت‌ها در وزارتخانه‌ها و انتصاب استانداران در استان‌های خوزستان، سیستان و بلوچستان، فارس، بازگشت برخی اساتید و دانشجویان ستاره دار به دانشگاه‌ها و… به دیده مثبت نگریست و از آن دفاع کرد. این درحالی است که دولت رییس جمهور پزشکیان هنوز تا انطباق خود با خواست و اراده عمومی در اصلاح همان‌ها که وعده‌هایش را داده، فاصله بسیار دارد.
اما یکی از موارد نگران کننده در این راستا، اقدام‌ها و رفتاری است که پزشکیان در بستر ایجاد “وفاق” سبب تردید در نتایج آن نزد عموم می‌شود. در واقع پزشکیان گاه در تعقیب “وفاق” چنان عمل می‌کند که گویی قرار است او خود را با متر جریان انحصار طللب همسان کند، نه این که دو طرف لازم است در نقطه “تعادل” قرار گیرند. همین مهم حتی در رویکرد سیاست خارجی دولت نیز سایه انداخته است. شوربختانه دولت هنوز هیچ کارنامه روشنی را در سیاست خارجی برای فروش نزد مخاطبانش ندارد، این البته از یک‌سو مربوط به شرایط تحمیلی مخالفان بیرونی جمهوری اسلامی است. از سوی دیگر، دستگاه دیپلماسی دولت، راهبرد روشنی را برای تعامل با جامعه جهانی ارایه نکرده است. از طرفی دولت پزشکیان در سخت‌ترین دوران روابط خارجی جمهوری اسلامی قرار دارد.
اقتصاد و تورم افسار گسیخته ،دیگر محور هشدار دهنده‌ای است که درک عمومی از کارنامه دولت را نزد عموم دچار تردید می‌کند. این مهم نوعی عدم قطعیت را به زندگی مردم تحمیل کرده است. در این حال به نظر می‌رسد دولت رویکردی روزمره را در تصمیم‌های اقتصادی خود به کار گرفته، در حالیکه مردم کارنامه دولت‌ها را در سفره‌ها، امنیت شغلی و ثبات اقتصادی رو به رشد نمره می‌دهند. دولت پزشکیان نمی‌تواند بدون دادن اطمینان از آینده به مردم، پشتوانه لازم را در اجرای برنامه‌های اصلاحی خود دنبال کند.
اصلاح وجهه و جذابیت دولت به اراده‌ای بیش از این نیازمند است. به دیگر سخن دولت چهاردهم با وجود نیات مثبت و به رغم منابع محدود، نیازمند آن است که ظرفیت خود را در سه عنصر خواستن، توانستن و اراده فعال کند.
دیدگاهتان را بنویسید