به گزارش نخست نیوز، هرگز شاهد الفاظ بغض ، کینه ، ،و… از سوی دولت اول و سایرین نبودیم بلکه همه انتقادات را به مثابه فرصت دانسته و با مطالعه و آسیب شناسی با آنها رفتار کردند .
فوتبال ملی متعلق به همه ملت است و برخلاف جوامع دیگر مردم کشورمان آنرا از نان شب واجب تر می دانند . ودر این تنگه بزرگ عشق وعلاقه ،باید به خواسته های افکار عمومی اهتمام ورزید و احترام گذاشت ، نشنیدن و یکسویه رفتار کردن به مثابه دیکتاتوری مطلق ومحسوب می شود که این رفتار در نظام اجتماعی ایران جایگاهی ندارد .
براساس منطق باید فرصت نقد برای آحاد جامعه بخصوص کارشناسان امر فراهم باشد تا بهترین دستاوردها که منافع و اعتبار کل ملت ایران را در بر دارد از آن حادث شود تا پس از خاتمه فوتبال جام جهانی شاهد رشد و سرمایه گذاری بیشتر در این امر باشیم .
اینکه همه منتقدین را با در دست داشتن تریبون صدا و سیما و همچنین بعضی از رسانه ها با واژگان نامتعارف از صحنه خارج کنیم و انحصاری وارد میدان شویم از استدلال منطقی برخوردار نیست .
پیش بینی وضعیت تیم ملی ایران با شرایط موجود در دیدارهای مقدماتی جام جهانی برای حضور در آوردگاه بزرگ جهان ،دور از دسترس نیست .
قرار نیست برای حضور در بزرگترین تورنمنت جهانی چشم و گوشهای خود را بسته و با افکار یک شخص یا یک جریان وابسته به کار خود ادامه دهند و آنگاه پس از کسب نتایج ضعیف به دنبال مقصر بوده و دیگران را عامل قلمداد کنند .
*علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد*دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست*
تمامی انتقادات را باید همچون یک فرصت شمرد و از آن بهره برداری کرد .
در دیدار روز سه شنبه ۲۹/ آبان ، انتخابی جام جهانی ، دیدار ایران و قرقیزستان ، ناگفته های فراوانی را برای کارشناسان برجسته فوتبال در پی داشت .
برای دومین بار در نیمه دوم شاهد ضعف و وارفتگی در برنامه های تاکتیکی تیم ایران بودیم که این وارفتگی پیامدهای زیادی را بهمراه داشت اگر این ضعف و ناکارآمدی در برابر تیم های بزرگ رخ می داد قابل اغماض بود اما در مقابل قرقیزستان و کره شمالی جای اما اگر های فراوانی را در افکار عمومی ایجاد کرده است و مخاطبان شایستگی دانستن این مهم را دارند .
در تحلیل یکی از کارشناسان فوتبال کشور که نگرانی درآن موج می زد ، گفت، اگر با همین برنامه وارد جام جهانی شویم آبرو و حیثیت فوتبالمان از بین میرود .
آنچه در نیمه دوم مقابل قرقیزستان شاهد آن بودیم یک تاکتیک فوتبال آماتور بود که از سوی کادر تیم پیاده شد . که فاصله فوتبال ایران را با دنیای حرفه ای به نمایش گذاشت و آنچه نتیجه گیری می شود با این هویت و این برنامه ریزی ها نمی توان به فوتبال ایران در جام جهانی امیدوار بود و به فوتبال کشور اعتبار بخشید .
به نقل از مدرس فوتبال ایران ،اگر در زمان باقی مانده شاهد دگردیسی و بازنگری در جذب الماسهای نتراشیده و همچنین تغییر استراتژیهای موجود نباشیم باید منتظر فروشی پاشی فوتبال آینده کشور بود .
پروژه فروپاشی و صعود فوتبال به نوع و چگونگی فوتبال ما در جام جهانی رابطه مستقیم دارد که متولیان امر با پیش بینی دو جریان ( ضعف ، قدرت )باید تدابیر و برنامه های آنرا در زمان باقیمانده مشخص نمایند .
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید