به گزارش نخست نیوز، مهدی طارمی با کسب ۴۵ امتیاز از ایران جایگاه هفتم را بخود اختصاص داد.
عنوان مرد اول فوتبال آسیا افتخاری است که تمام بازیکنان تراز اول کشورها بدنبال آن هستند .
باید اعتراف کرد با سیاست های جاری در فدراسیون فوتبال و باشگاهها ،دسترسی به این جایگاه با داشته های موجود غیر ممکن است .
هرچند در سالهای نه چندان دور علی کریمی ، علی دایی ،و مهدی مهدوی کیا به این افتخار بزرگ دست یافته بودند اما به مرور فدراسیون نتوانست از اعتبار این بزرگان در آسیا صیانت نماید ، در نتیجه به جایگاه هفتم بهترینهای آسیا رضایت دادیم . !
در یک نگاه اجمالی و بررسی از دلایل عدم کسب جایگاه نخست مرد فوتبال آسیا ، باید در دو محور نرم و سخت افزاری دلیل آن را یافت .
در بعد نرم افزاری سالهاست اسیر سیاست های ضعیف برخی از مدیران غیر ورزشی و ناپاک قرار گرفته ایم . مصداق این عبارت ، فراخوان اعضای فدراسیون و بعضی از باشگاهها به دادگاههای انقلاب است .
از سوی دیگر در طول سالهای اخیر شاهد تغییرات عمده ، در سطح کلان مدیریت باشگاههای کشور بوده و هستیم که پایداری بعضی از آنها به شش ماه تجاوز نکرده است به همین منظور مدیران با ترس و دلهره ای که دارند نمی توانند استراتژی وبرنامه های بلند مدت ارائه و اجرا نمایند.
همچنین نگاه برخی از مدیران به ورزش بخصوص فوتبال ، یک دیدگاه اماتور گونه است که برای استراتژی های خود از کارشناسان زبده و قابل ، بهره نمی برند.
براساس داده های بعضی از کارشناسان ، یکی دیگر از عوامل عقب ماندن فوتبال را در شیوهای آموزش فدراسیون دانستند ، که منشوری برای مربیان در ابعاد اخلاقی و تحصیلی برای حضور در کلاسهای آموزشی در نظر نمی گیرند .
در محور سخت افزاری می توان به پارامترهای بسیاری اشاره کرد که مهمترین آنها ، نداشتن ورزشگاههای اختصاصی و استاندارد برای باشگاههای کشور است و این معضل از پایه ها آغاز و به لیگ برتر ختم می شود .
خصوصی شدن بسیاری از باشگاهها دامنه فعالیت حرفه ای بازیکنان خلاق و محوری را سلب نموده و باشگاهها برخلاف تصور بیشتر به فکر منافع کوتاه مدت خود بوده و توجهی به آینده فوتبال کشور را ندارند .
لیگ ایران برخلاف سایر کشورهای آسیایی روی جوانان، نظر مثبتی نداشته و باشگاهها با انتخاب بازیکنان باتجربه و پا به سن تلاش می کنند موقعیت خود را در لیگ تثبیت نمایند و به آینده این ورزش توجهی نمیکنند .
.
حضور کاسبان (دلالان ) یکی دیگر از مهمترین معضلاتی است که به منظور منافع بیشتر ، باحذف مستعدین این امر، بازیکنان متمول را شناسایی و به لیگ های مختلف معرفی می نمایند .
عدم نتیجه گیری در چهار چوب رقابتهای *ملی و نخبگان آسیا* ، دلیلی بر نادیده گرفتن برترین های ایران است که کمتر به آن توجه می شود .
فاصله فوتبال کشور در لیگ برتر در مقام مقایسه با لیگ نخبگان که شاهد آن هستیم اختلاف فاحشی را نشان می دهد و این اختلاف به تئوری و برنامه های سرمربیان و باشگاههای مختلف کشور باز می گردد که معیار و اندازه گیری آنها در انتخاب بازیکنان در رهن حاشیه نشینان فوتبال است .
قابلیتها و تواناییهای بعضی از اساتید و مربیان ایران را نمی شود نادیده گرفت ، اما همه آنها بعلت سیاستهای نادرست بعضی از کارگزاران فدراسیون کنار گذارده و یا بعبارتی ، آن افراد تمایل به همکاری با فدراسیون فعلی را ندارند .
همه این عوامل و بسیاری از ناگفته ها که از دایره تحلیل نگارنده این یادداشت خارج است موجب تجزیه و سیر نزولی فوتبال کشور شده است .
در همین فعل و انفعالات ظهور پدیدهای همانند دایی ، مهدوی کیا ، کریمی از محالات فوتبال کشوربوده که به ظهور اکرم عفیف ، سفیان رحیمی می انجامد.
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید