کتاب‌های ایرانی در راه عراق
نخست نیوز – عکس این داستان مربیانی مانند ، مورینیو، آری گوساچی ، آلبرتو پریرا، زاکرونی،و..، را می توان مثال زد که کارنامه درخشانی در تیم های مختلف در دوران بازی نداشتند . اما در دنیای مربیگری صاحب نام و دارای سبک بودند.
دو عبارت فوق ، ویترین بزرگ مربیان مهد فوتبال جهان است که برای تمام کشورهایی که در فوتبال سرمایه گذاری میکنند تاثیر گذار بوده و باید الگوریتم آنها در کشورهای در حال توسعه فوتبال، مانند ایران پیاده شود .
آسیب پذیری و عدم رشد فوتبال کشور را در دو برداشت کلی میتوان اینگونه عنوان کرد ،
در برداشت اول انتخاب بعضی از مدیران ورزشی بدون روزمه مدیریت و عدم شناخت از مستطیل سبز است که بعنوان مدیر هرم انتخاب و با دانش ضعیف و عاریه ، انجام وظیفه می کنند .
این نوع مدیران بدون تجربه از فضای ورزش بویژه فوتبال اطلاعات جامعی نداشته و صرفا بعلت تعهد به تشکیلات مافوق ، وارد شده و با تصمیمات ناصواب و هدایت شده ، کل سیستم باشگاهها را کن فیکن می کنند.
جای تعجب ندارد ، مدیرانی که درزمانهای نه چندان دور ، برای گرفتن عکسهای سلفی با بازیکن و مربیان بزرگ صف می کشیدند اما با چرخش ایام بدون استراتژی بر اریکه قدرت باشگاهها می نشینند.!!! وبا تصمیمات وام گرفته ، باشگاهها را با چالش روبرو میکنند و باید منتظر تبعات پیش بینی نشده بسیاری از مراتب ازجمله نابودی فوتبال باشیم .
اینگونه مدیران بدون درک حرفه ای از فضاو مدیریت فوتبال با هدایت عوامل پشت صحنه (مافیای فوتبال) در انتخاب بازیکنان و مربی فقط نقش ماشین امضا را برعهده دارند .
در برداشت دوم ، بزرگترین معضل و آفت فوتبال کشورمان ، خارج نشدن مربیانی که همواره امتحان خود را در باشگاههای مختلف پس داده و همچنان با واسطه دلالان اصرار در ماندن و بلعیدن سرمایه و نابودی باشگاهها را دارند.
در فوتبال حرفه ای دنیا ، مربیان با اصالت طی یک دوره که با شکست و ناکامی مواجه می شوند ،با رعایت اصول و موازین اخلاقی و حرفه ای از جایگاه مربیگری خارج و میدان را برای استعداد های برتر مهیا می کنند .
باید یاد آور شد فضای فوتبال ایران بسیار محدود بوده و همه مخاطبان فوتبالی به سوابق حال و گذشته تمام مربیان آشنایی کامل دارند .
چگونه ممکن است مربیانی که در طول سالها فعالیت مربیگری و علیرغم هیچ دستاوردی برای باشگاهها و ناکامی های متعدد در هر فصل از مسابقات ، همچنان در گردونه قرار گرفته و در این مسند فقط قشلاق و ییلاق می کنند .
مربیگری یک هنر است و همه بازیکنان بزرگ از آن برخوردار نیستند .و باید آگاه بود با بده بستان های جاری و متداول در ایران ، فوتبال جان تازه ای نخواهد گرفت .
و مخاطبان این رشته جذاب فقط باید شاهد فرصت سوزی و نابودی سرمایه های مادی و استعدادها باشند تا اندک نشاط این رشته در کشور نیست و نابود شود.
عنوان این یادداشت برای افکار عمومی کاملا نخ نما شده و همه به زدو بندهای آن آشنایی کامل دارند اما آن سازمان و یا تشکیلاتی که باید همه مشکلات و معضلات حاکم بر فوتبال را رصد کند یا وجود ندارد و یا اینکه در نقش های دیگر محو شده است .
تا زمانیکه ریشه کمپرادورهای حاکم بر فوتبال خشکانیده نشود علاوه بر سیر قهقرایی ، همچنان باید در حسرت المپیک و افتخارهای آسیایی با فوتبال داخلی ، خودمان را سر گرم کنیم .
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید