اصطلاح مثنوی هفتاد من کنایه از طولانی بودن داستان یا اتفاقی است که در میان عامه مردم ایران ، زبان به زبان میچرخد.این اصطلاح در حقیقت از هفتاد بار تکرار شدن کلمه” من ” در مثنوی مولانا نشات گرفته است