اصطلاح مثنوی هفتاد من کنایه از طولانی بودن داستان یا اتفاقی است که در میان عامه مردم ایران ، زبان به زبان می چرخد.این اصطلاح در حقیقت ازهفتاد بار تکرار شدن کلمه” من ” در مثنوی مولانا نشأت گرفته است