نخست نیوز، مهرشاد عنبری_قلعه نوعی ،تحت هر شرایطی باید نسبت به جابجایی نیمی از بازیکنان حاضر تیم ، آینده نگری کند در غیر اینصورت زنگ تفریح شدن دور از انتظار نیست .
همه این موارد به زیر ساخت های فوتبال کشور بر می گردد که باشگاهها با زیرمجموعه پایه ها چه رفتار و یا چگونه سرمایه گذاری می کنند
*هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت*.
نباید با کاشتن جو، توقع درو کردن زعفران داشت .
معضلی که همواره در چند سال اخیر گریبان فوتبال کشور را گرفته و دادرسی برای رفع این معضل دیده نمی شود. اگرچه برای ارتقا و کنترل و نظارت فوتبال پایه ها به اندازه چند شبکه صدا و سیما ، میزکار ، کامپیوتر ، کارشناس ، منشی ، خدماتی ،و… در فدراسیون اتاق تشکیل داده اند اما خروجی نظارت و عملکرد آنان بر اساس نظر سنجی ها قابل قبول نیست .
کافیست به پایگاه های تأیید شده هیأتها در استانها و همچنین قابلیت مربیان و برخی از سرمربیانی که از سوی باشگاهها انتخاب می شوند را نظاره کنیم تا بیشتر به واقعیتها ، ضعف و کمبودها پی ببریم
ترانسفر بازیکنان از رده های پایه به لیگ برتر در فوتبال کشور بسیار محدود و به یک رؤیا مبدل شده است و بیشتر مربیان حاضر لیگ برتر به منظور کسب نتایج مجبور به استفاده از بازیکنان باتجربه هستند که این روش در رشد و شکوفایی و کشف استعدادها ، باز دارنده است
در مجموع این سیاست در فرایند حمایت از تیم ملی ۲۰۲۶ کار ساز نیست .
در این خصوص مثالهای فراوانی را می توان ذکر کرد که از همه آنها پرهیز و قضاوت را به کارشناسان و اهل فن می سپارم
تا زمانیکه فدراسیون و هیأت های فوتبال چتر نظارت و کنترل، در سیستم های سخت و نرم افزاری فوتبال پایه ها را در دستان خود نگیرند و بستر حضور بازیکنان مستعد در لیگ های برتر را مهیا نکنند نباید منتظر اعجاز تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی پیش رو باشیم .
دیدگاهتان را بنویسید