راه افزایش تولید در سینمای خصوصی از کجا می‌گذرد؟
نخست نیوز: مهرشاد عنبری_ یکی از ایراد های اساسی در تیم اعزامی، زیر ساخت های فوتبال پایه ها بود و به همین سبب ظهور و کشف استعداهای بالفعل در سطح پایه ها با سرمایه گذاریهای محدود و وزن شده میسر نیست
بطوریکه در همه ادوار شاهد چهره هایی که قابلیت تغییر در نتایج یک تیم را در هر زمان داشتند، متاسفانه رفته رفته در فوتبال امروزه ایران این مهم بعلت ضعف های آموزشی به محاق سپرده شده و این قصه در ابعاد مختلف قابل نقد و پیگری است .
در پدیده نرم افزاری ، با بکار گیری مربیان نا کار آمد که در تمرینات و مسابقات فاقد استراتژی وفقط بدنبال کسب نتایج بوده تا مبادا از سوی مدیران باشگاهها مورد مواخذه قرار گیرند، نباید بدنبال شکوفایی ورشد فوتبال بود و چون در این امر نظارت و کنترلی از سوی مراجع یا نظارت مستقیم فدراسیون دیده نمی شود اکثر مسابقات با اما و اگر های چالش برانگیز آغاز و در بهترین حالت، با درگیریهای لفظی بین کادرهای دو تیم و یا داوران و… ختم بخیر میشود .
ودر صورت بروز بعضی از اتفاقات غیر اخلاقی با گزارش ناظران دیدارها به کمیته داوران و ارجاع انان به کمیته انظباطی و با صدور رای و ابلاغ جریمه های نقدی و محرومیت از دیدارها مواجه شده ، باز می بینیم عامل باز دارنده نبوده و تیمها جریح تر از گذشته به رفتارهای خود ادامه میدهند.
اما مهمترین موضوع اساسی که در این یادداشت به ان اشاره میشود و عامل ناکامیهای اموزشی یا پایه ها می شود اختصاص بودجه یکساله تیمهای پایه است .
با افشای یک سند از پر اوازه ترین باشگاههای ایران که در سایتها منتشر شده تاثیر فراوانی برای پایه ها به همراه خواهد داشت .
برای قرارداد یک فصل بازیکن ۲۵ میلیارد بودجه و برای همه تیمهای پایه ها که بالغ بر ۱۰۸ نفر بدون احتساب کادر می باشند ۴ میلیارد در نظر گرفته شده که این مهم تبعات زیادی در افول فوتبال پایه ها می گذارد . وورود به آن خالی از لطف نیست.
اگر چه بارها اشاره شده ویترین هرباشگاهی تیم بزرگسالان ان باشگاه است اما به چه قیمت و با چه دستاوردی ، بطوریکه شاکله اکثر تیمهای بزرگسان را بررسی میکنیم میانگین سن بازیکنان عدد ۳۴ سال را نشان می دهد در حالیکه اگر الگور یتم باشگاههای ما، تیمهای اروپایی باشند باید به میانگین سنی ۲۶ الی ۲۸ سال برسیم .
و سازندگی در بخش پایه این نوع باشگاهها در هاله ای از ابهام قرار میگیرد .
حال با یک تجزیه تحلیل بسیار ساده می توان گفت سرمایه گذاری در تیمهای بزرگسالان اب در هاون کوبیدن است و نتیجه این سرمایه گذاریهای اندک ، پرورش نیافتن استعداد های بالقوه فوتبال کشور است .
حکایت ، آن‌که باد بکارد، طوفان درو خواهد کرد.
زمین ، مربی ، امکانات ، اردو ، پزشک ، خوابگاه ، مبلغ قراداد، تغذیه ، البسه مناسب و….
هیچکدام برای تیمهای پایه در حد اما تور هم تهیه و در اختیار گذارده نمی شود.
و پاسخ این تفاوتها در کجاست ؟ که دست نیافتنی شده است .
دیدار اخیر فوتبال ایران اردن ،گویای خیلی از واقعیتها و نقاط ضعف فوتبال ایران در بخش پایه ها بود و یکی از مهمترین سئوال های مخاطبان فوتبال در نظر سنجی ها ، حضور تعدادی از بازیکنان تیم ملی ایران بود که سالها تیم ملی را محل قرق شخصی قرار داده و فضا را برای ظهور تعدادی از جوانان با استعداد محدود کرده اند و حتی امیر خان قلعه نوعی با افکار پسا مدرنیسم جسارت حضور تعدادی از همین جوانان که در معیت عنایتی بودند را در میدان فراهم ننموده است.
اگر چهره ای برای حضور در تیم ملی پرورش داده نشده که از انها بعنوان نسل اینده استفاده کنیم پس اصحاب تصمیم گیرنده معتقدند فوتبال ما دوران روزمرگی را سپری میکند و اکنون به این دستاورد رسیده اید چرا برای عبور از این بحران در ساختار پایه ها تجدید نظر بعمل نمی آورید .؟
تا در فوتبال بیش از این ، حداقل از رقبای حاشیه خلیج فارس غافل نمانیم.
دیدگاهتان را بنویسید