بنام حق، حقّ مطلق
بیان استدلالی و طنز تمثیلیِ انوری ابیوردی شاعر و قصیده سرای نامدار ایران در قطعه ی “بلای آسمانی” چه بسیار که در زمان های نابسامان به مصداق نشسته است. چنان که هم اکنون برزبان ما نیز جاری است:
هربلایی کز آسمان آید
گرچه بردیگری قضا باشد،
بزمین نارسیده می پرسد،
خانه ی انوری کجاباشد ؟!
روشنتر بگوییم. چگونه است که هیچ گاه مسوولین محترم معاونت مطبوعاتی به بودجه ی تخصیصی معاونت های دیگر دست نیازیده اند؟! اما یکی از معاونت های وزارت متبوعه برای چندمین بار بودجه ی مطبوعات و رسانه ها را هزینه می کند و آنان را دربرداشت و استفاده ازاعتبار خود ناکام گذاشته است !!
آنچنان که هم اکنون فهرست حمایتی یارانه های مطبوعات و رسانه ها در این شرایط وانفسای اقتصادی و کرونایی برای پرداخت یارانه ی مطبوعات و زنده نگه داشتن مطبوعات کم رمق روی میز معاونت توسعه ی مدیریت و منابع وزارتخانه معطل و سرگردان مانده است و بودجه آن در بخشی دیگر هزینه شده و چشم مدیران بلازده نیز بر راه !!
مسوولین ارجمند، دوستان فرهیخته
اکنون که بودجه ی یارانه حمایتی مطبوعات و رسانه های کشور مربوط به عملکرد ماه های آذر، دی و بهمن ۹۹ ازسوی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هزینه شده است، این تشکل های مطبوعاتی برآنند که با اعزام چندتن ازاعضای هیات مدیره ی خود به معاونت توسعه مدیریت و منابع، مراتب اعتراض خود را نسبت به انجام این اقدام نامناسب درجهت برگشت و یا تامین اعتبارازدست رفته و صدالبته برگشت بودجه سال ۹۹ و نه ازاعتبار از بودجه سال جدید اعلام دارند!
اکنون انتظار آن می رود که معاونت محترم توسعه ی مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بودجه ی تخصیصی و بربادرفته ی معاونت مطبوعاتی را با اِعمال هر تمهید و تدبیر، به حساب مربوطه واریز نموده و ضمن احقاق حقِ مسلم ، دغدغه ی مالی مدیران، نویسندگان و دیگر کارگزاران را به آرامش و صفای دل و آسودگی خیال تبدیل کنند. به خاطر وجود همین دغدغه هاست که اعضای انجمن و تشکل ها ی مطبوعاتی مکررا از انجمن و تشکل های خود مطالبه پیگیری موضوع را دارند.
پیداست که مراجعه ی حضوری هریک از اعضای محترم و یا هر مدیر و مسوول مطبوعاتی و رسانه ای و نیز ایجاد گردهمایی اعتراضی آنان ازعهده و مسوولیت تشکلهای ممضّی خارج است و تنها مسوولین ذیربط و رابطین این اعتبارشویی ، مسوول بلامنازع آن خواهند بود.
چه زیباست که از ما نقشی هر چند کوچک اما شایسته ی تقدیر، بر لوح زرّین هنر و اندیشه ی این سرزمین پاک، بجای ماند.
دیدگاهتان را بنویسید