یادداشت

رئیسی و مطالبات انباشته

غلامرضا بنی اسدی – نخست نیوز

متاسفم، تحمل مردم دارد تمام می شود. بسیاری دیگر حاضر به شنیدن حساب و کتاب و ریاضی کردن امور هم نیستند. وقتی از گرانی های در افزایش می گویند دیگر هیچ استدلال و منطقی هم قانع شان نمی کند. این که دولت تازه شکل گرفته، این که هنوز در اول راهیم. این که باید کمی تحمل کرد و… گزاره هایی از این دست هم برزخشان می کند. غریبه نیستند، سیاسی هم نیستند. شناسنامه ها شان گواهی می دهد در هر انتخاباتی « حاضر» بوده اند. جایی که « غایب» اند در میدان منافع است. اکثریت قریب به اتفاق شان هم نه یک بار که دو بار به آقای رئیسی رای داده اند. هم امسال و هم ۱۳۹۶. همین روز ها هم میزبان آقای رئیس جمهور بودند. یعنی در شمار همان مردمی هستند که دوستان و حضرات بابصیرت و انقلابی می خوانندشان. انقلابی هم هستند نه از زاویه ای که سیاسیون می گویند بلکه به معنای واقعی کلمه. اما امروز حرف شان این است که چرا وعده های انتخاباتی انجام نمی شود؟! مگر قرار نبود چنین و چنان شود؟ مگر نمی گفتند در این سال ها که دولت به دست ما بیفتد همه کار ها را به فوریت انجام می دهیم پس چرا کاری نمی شود و قیمت ها نه تنها کاهشی نیست که افزایشی هم هست. من خیلی سعی کردم هم روستایی های نجیب خراسانی ام را قانع کنم که فصل معجزه نیست بلکه گاه حساب و کتاب به اندازه کار و تلاش است. گفتم حتما دولت نو طرح ها نو درخواهد انداخت تا اوضاع بهتر شود اما آنان به وعده هایی استنداد می کردند که دوستان ما پیشتر ها کاشته اند. نمی دانم جناب رئیس جمهور رئیسی چطور باید پاسخ گوی آن همه وعده دیگران باشد. همان حضراتی که در دولت قبل، بهترین ها را می خواستند و به اصطلاح، ششلیک برای سفره مردم طلب می کردند و حالا توقعات ایجاد شده که ده ها بار از توان کشور افزون است دارد از زبان مردم شهر و روستا شنیده می شود. آقای رئیسی مردم منطقه ما را می شناسد. اهالی خراسان جنوبی به نجابت و قناعت نامبردارند اما دریغا که وعده های پیش گفته، اینان را هم کم تحمل کرده است.