به گزارش نخست نیوز، سعید کوشافر

همین برنج پاکستانی معضلی شده ، بعد از جنگ دوازده‌روزه قیمت‌ها حدود 50 درصد بالا رفت ، مردم آن را به شرایط جنگی کشور ربط دادند و منتظر ماندند تا دولتمردان برایی بازگشت قیمت کاری کنند ، اما نه‌تنها قیمت‌ها به قبل برنگشت که حالا مردم فهمیدند برنج کیلویی 7 هزارتومانی را در بازار 220 هزار تومان می‌خرند و دولت هم هیچ کاری نمی‌کند . درواقع صبر مردم در برابر گرانی‌ها به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای کاهش‌یافته . مگر چقدر می‌توان در دیگر بخش‌های زندگی صرفه‌جویی کرد و تمام درآمد را صرف خوردن و آشامیدن کرد . قیمت‌ها دو تا سه برابر شده ولی حقوق و دستمزد فقط 20 درصد افزایش پیداکرده و اینکه قدرت خرید مردم حتی برای معاش روزانه کافی نیست دیگر مربوط به اقشار ضعیف جامعه نیست بلکه اقشار متوسط را هم درگیر کرده است . مساله این است که بالا آمدن خط فقر تا زیر گلوی مردم فقط زمینه‌ساز نارضایتی آن‌ها از حکومت نیست ، بلکه باعث انحراف در بخش‌های دیگر می‌شود که خود دومینو وار مشکلات را  هرروز بیشتر و بیشتر می‌کند . مثلا امروزه همه می‌دانند که قیمت بنزین بسیار پایین است ،البته قصد مقایسه با کشورهای دیگر را ندارم ، اما در مقایسه با سایر کالاها  و محصولات موردنیاز مردم هم با پول یک ساندویچ می‌توان یک باک بنزین زد . در مقابل دولت از این بیم دارد که با گران کردن حداقلی بنزین هم نتواند اعتراض مردم را کنترل کند . این یعنی فنر اختلاف قیمت بنزین هرروز فشرده‌تر می‌شود و ایجاد تعادل در قیمت آن مشکل و مشکل‌تر می‌شود ، به‌ویژه اکنون‌که آب و برق و گاز پیش‌قدم شدند و قیمت‌ها را تتا جایی که امکان داشت بالا بردند و در عمل تنها کالای ارزان دولتی فقط بنزین است . حتی یارانه که دلخوش بسیاری از اقشار جامعه در مقابل قیمت‌های سرسام‌آور  آب و برق و گاز بود هم قطع شد . حالا در نظر بگیرید دولتی که  نمی‌توان به آن نمره قبولی داد و حتی در تنظیم بازار کالاهای اساسی شکست‌خورده ، بخواهد قیمت بنزین را اصلاح کند ، آیا می‌تواند در کنترل هیجانات مردم بعدازآن موفق باشد ؟ قطعا پاسخ خیلی امیدوارکننده نیست . موضوع هم فقط بنزین نیست ، در شرایطی که وضعیت اقتصادی مردم به حد انفجار رسیده ، کار فرهنگی هم بسیار دشوار است مثلا آیا می‌توان به مردمی که هزار جور مشکل اقتصادی پیش رودارند ، پند و اندرز دینی یا حتی اخلاقی و انسانی داد ؟

آیا می‌تواند ثمرات زیان‌بار برهنگی سخن گفت  ؟ بماند که برخی ضد فرهنگ‌ها و ضد اخلاقیات هم در این شرایط  توجیه پیدا می‌کند .مثلا کارمندی رشوه را حق خود می‌داند تا کمبود حقوق و مزایا در مقابل طوفان تورم را جبران کند . یا کارگری که از کار می‌دزدد تا ظلم کارفرما را جبران کند . تولیدکننده‌ای که از کیفیت محصولش می‌زند یا صادرکننده‌ای که کالایش را قاچاق می‌کند تا دلارش را در بازار آزاد بفروشد . خاطرم هست استادی در عرصه اقتصاد داشتم که می‌گفت “تورم دشمن همه‌ی خوبی‌هاست “و امروز بیشتر از همیشه این سخن را درک می‌کنم.